Savior of the Universe
Vrijdagavond, 2 December, lopend in de Denneweg op weg naar de Haagse Kunstkring vanwege het jubileum van Jean Wijten, 25 jaar werkzaam voor de HKK, werd ik nogal verrast. Niet om de hiervoor genoemde reden. Maar omdat ik opeens in ogenschouw stond met een tentoonstelling waar ik wel van wist dat die zou gaan plaatsvinden, maar niet met dit werk.
Het overweldigende wat op me afkwam intrigeerde mij in hoge mate. De enorme explosie aan beweging die op me afkwam vanuit het platte vlak. Direct vroeg ik me af ´ wat is dit ? ‘. Een voortborduren op Pollock ? Nee dus, wel Kees Wattjes die zich in overtreffende trap presenteert. Met schilderijen ? Ja en nee, ja omdat de materie verf overduidelijk aan de werken ten grondslag ligt, maar ook nee omdat het wel/niet werken van ‘ zijn hand ‘ zijn.
De werken die nu tentoongesteld worden zijn tot stand gekomen door een niet alledaagse schildertechniek. Al geruime tijd laat Kees zich in zijn werk min of meer sturen door een bepaalde mechanica. Techniek in de hoedanigheid van speelgoed dat zich op eigen kracht voortbeweegt en zich een weg baant. Een techniek met een beweging die voor een belangrijk deel op toevallige wendingen berust. De speelsheid in het werk zit hem in de uitvoering, namelijk dat het door speelgoed gemaakt is. Daarover nadenkend kwam ik tot de ontdekking dat dat een wat al te simplistische conclusie is. De speelsheid in het werk begint namelijk wel bij de idee om op die manier een kunstwerk te willen maken.
Een eerste werk kan een fraaie toevalstreffer opleveren. Maar als je er tientallen gaat maken zit er toch een diepere gedachte en doel achter. Daar grip op proberen te krijgen is niet eenvoudig. En in ogenschouw genomen die titel, vergt dat een langer stilstaan en kijken naar deze veelheid aan kunstwerken. De werken brachten mij een blij en opgewekt gevoel. Eigenlijk wat zo eigen is aan het kinderlijke aspect dat ieder mens had en gaandeweg op weg naar de volwassenheid soms volledig kwijt is geraakt.
De tentoonstelling heeft als titel “ Savior of the Universe “. Dat behelst nogal wat, dacht ik. Maar ‘ de redder ‘ Kees Watjes, heeft natuurlijk een doel en heeft een taak op zich genomen. Hij stuurt toch op een zeker moment in het wordingsproces, immers hij grijpt in. Door kleuren te gebruiken die hij kiest of het mechanische proces stopt door in te grijpen. Wat overblijft zijn een reeks werken die je wel van de een naar de ander trekken. En zodoende een continuüm creëert. De werken laten ruimte om je eigen gevoel en gedachten de vrije loop te laten.
Wat ook opvalt is dat Kees een uitstekend gevoel voor compositie heeft. Hij heeft werkelijk een prachtige samenstelling gemaakt die mij overweldigde. En dat zo maar op de Denneweg.
Aanstaande zaterdag op 10 December om 17.00uur zal de tentoonstelling officieel worden geopend. Dan kun je ook kennis maken met al die speelgoedattributen die Kees nodig had om de kunstwerken te realiseren.
zazou