The making of something @ 1646
In 1646 werd de tentoonstelling “The making of something” vrijdag geopend. De tentoonstelling is het gevolg van twee weken samenwerken door vier kunstenaars zonder voorbereiding of vooropgezet plan. De bedoeling was de mate van samenwerking van een groep kunstenaars te onderzoeken onder dergelijke omstandigheden. De kunstenaars zijn twee buitenlanders met een behoorlijke staat van dienst, Ivan Argote en Pauline Bastard, Maarten Boekweit die dit jaar is afgestudeerd aan de Haagse academie en Robbert Weide die de Rietveld deed. Het resultaat daarvan, het “something” in de titel, is wat we vanaf deze avond kunnen aanschouwen. Wat dat is geworden is voor mij niet een eenduidig geheel. De kunstenaars zijn gekozen op bepaalde overeenkomsten die hun werk zou vertonen. Ik zou eerder zeggen dat de overeenkomst in een bepaalde attitude te vinden is. Een direct reageren met een variëteit aan materialen op ideeën die alle kanten op gaan, wat wel handig is als je slechts twee weken hebt om een tentoonstelling in te richten. Tegelijkertijd zijn de kunstenaars wel aanwezig met zich van elkaar onderscheidend werk. Het gebruik van video is opvallend: registrerend, documenterend, als middel om een idee uit te voeren of als deel van een geheel is het medium nadrukkelijk aanwezig en de geluidswerken van Robbert Weide beïnvloeden de ervaring van de tentoonstelling ook aanzienlijk. Al bij al een tentoonstelling waarbij het proces misschien interessanter is dan het resultaat alhoewel ik een aantal onderdelen toch ook wel mooi vind.
Pauline Bastard: Chipsing, een hele zak chips wordt achter elkaar gemorphed in de filmzaal waar ook video’s van de andere exposanten zijn te zien.
Robin Hijker legt het allemaal nog eens uit
Sommige kunstenaars denken echt dat god iets is (Robbert Weide)
Nico Feragnoli kijkt maar alle kanten op
Mooi werk van Maarten Boekweit met een herkenbare video met kunstenaarsneuroses
Maarten Boekweit en face
Robert Weide: A sculpture trying to say “mensen”
Ivan Argote: Empowerment Structures, met deze fragiele, uit bamboe samengebonden obelisk werd de sokkel van het Spinoza standbeeld van een nieuwe functie voorzien
Pauline Bastard: Den haag, mijn stad, Europa, mijn thuis (detail)
Pauline Bastard: Den haag, mijn stad, Europa, mijn thuis (detail)