De Rivier

Met een kleine beurs was ik begin juli in staat om voor 3 maanden naar een residency in Buenos Aires Argentinië te vertrekken.Ik verblijf in een kleine residency met de naam ‘Zona Imaginaria’, in het noorden van de stad. Ik kom veel in contact met lokale kunstenaars en creatieven.

3 dagen voor mijn vertrek zat ik nog in een van de eerste rijen van de demonstratie tegen de (cultuur)bezuinigingen, met mijn vingers in V-vorm in de lucht, roepend om gehoor te vinden.
We werden weggedrukt door de ME. Het vreedzame protest werd weggevaagd in een klein steegje, weg uit het zicht van het openbare leven. Ik was boos, kwaad en ik was ook verdrietig over deze ontwikkelingen.

Als Duitse had ik ooit gekozen voor Nederland om hier te werken als kunstenaar, maar nu begonnen er emigratiegedachtes in me op te komen.
Weg uit het land waar blijkbaar vandaag de dag geen waarde meer gehecht wordt aan culturele ontplooiing, aan ontwikkeling, aan belangrijk experiment waaruit mooie dingen, iets waardevols ontstaat.
Ik vind de mentaliteit zo armoedig, zo bekrompen. Er wordt op een hele indirecte wijze gezaagd aan de vrije geest. Dat maakt me erg ongerust.

Sinds ik hier ben verandert mijn blik op de ontwikkelingen in Nederland.
Terwijl ik moet toegeven dat ik niet een beeld heb van de veranderingen sinds ik weg ben.
Elke keer als ik hier met kunstenaars praat en met verontrusting vertel over wat er in Nederland aan de hand is, krijg ik hetzelfde antwoord: “Maar Lisa, hier in Argentinië krijgen wij kunstenaars niets. Wij zijn gewend om ons te moeten aanpassen, de hele tijd, aan de situatie die zich voordoet.”

Kunstenaars hier zijn gewend zich te buigen en te wenden.
Hun situatie doet me denken aan een rivier. De maatschappij als de rivierbekken, de kunstenaars als het rivierwater en de politiek als de rotsen in de rivier, waar het water continu omheen moet stromen, maar het water blijft zijn weg vinden en zich aanpassen aan wat er in de weg staat. Maar het stroomt, ook met hindernissen. En hier ontstaan interessante dingen.
Het inspireert dat de dingen ook mogelijk zijn ondanks de rotsen en overal ter wereld zijn er wel dingen waar je tegen aanloopt.
Nu komt het ook in Nederland op de kracht en flexibiliteit van de individuen aan. We moeten onze cultuur, ons experiment niet zomaar opgeven. Overal ter wereld kun je gevaar lopen, beperkt worden, en overal ter wereld kun je geluk vinden.

Tenslotte zijn dit ook kansen om hier vorm aan te geven en nieuwe mogelijkheden te vinden, andere wegen in te slaan. Zoals uit elke crisis, en hier geloof ik heilig in, zal er iets goeds, iets meer waardevols ontstaan.

Groeten uit Buenos Aires. Een fantastische stad!

Lisa van Bommel