Staren naar navelstrengen in Seelab Scheveningen
In de kapel-achtige projectruimte van culturele broedplaats Seelab in Scheveningen heeft de Haagse filosoof-kunstenaar Jellie Klaster vanaf 10 mei met een industriële naaimachine en eindeloos geduld een ruimte vullende installatie opgebouwd uit touw en klei waarmee ze zichtbaar lijkt te willen maken dat kunstenaars bepaald niet zo vrij en autonoom zijn als ze in onze samenleving wel gesuggereerd wordt. En voor vrouwelijke kunstenaars geldt ook nog eens dat er extra geluisterd moet worden naar hun lichaam, wat Klaster zichtbaar maakt door middel van navelstrengen.
Vijf levensgrote poppen met zwaar geaccentueerde vrouwelijke rondingen staan verspreid in de ruimte. Die is verduisterd. De poppen staan in de schijnwerpers. Goed is te zien hoe ze laagje voor laagje opgebouwd zijn, zoals een 3D printer dat doet. Touwen die aan navelstrengen doen denken, verbinden diverse zintuigen met organen als borsten en buiken. Dat de vergelijking navelstreng opkomt heeft ongetwijfeld te maken met een ander deel van de installatie. Hierbij zien we twee volgroeide babies op een bed van klei, verbonden via een uitzonderlijk lange navelstreng met een op haar knieën voorover gevallen naakt. Naakt dat duidelijk gevallen is doordat de navelstreng haar volledige onderbenen omwindt. Ze ziet er lijdend uit. De babies intussen lijken zich goed te voelen, vochtig gehouden door een ingenieuze sprinkler installatie.
De sprinkler installatie is bedacht en uitgevoerd door Remco Jongejan, die daarmee weer eens laat zien hoe goed hij is in het meebouwen aan installaties van kunstenaars. Vaste Seelab bezoekers herinneren zich het zwembad dat hij bouwde voor geluidskunstenaar Kim Ho. De sprinkler installatie is niet zijn enige bijdrage aan Jellie Klaster’s residentie. Met gebruikmaking van afgedankte toestellen en materialen, waaronder een monitor, een pianosnaar en een cirkelzaagblad bouwde hij een apparaat dat de menselijke hartslag hoorbaar en zichtbaar maakt.
Naar eigen zeggen is Klaster’s installatie “een weerspiegeling van een filosofisch onderzoek naar de relatie tussen lichaam, geest, kunstenaar en object.” Voordat zij autonome beeldende kunst studeerde in Groningen (Minerva) studeerde zij af in de wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam.
Overigens is die gedachte ook uitgangspunt geweest bij het maakproces. Jellie is met haar naaimachine en materialen (vooral veel touw dus) in de projectruimte van Seelab gaan zitten en, mede geïnspireerd door haar omgeving is de installatie tot stand gekomen. Ook dankzij een subsidie Makersregeling Den Haag.
Charlotte Brugge studeert illustratie en is de laatste tijd veel bezig met animatie. Door Jellie Klaster werd zij gevraagd een animatiefilm te maken met haar installatie als uitgangspunt. Brugge maakte een werk getiteld ‘Essentie‘. Het wordt in een ‘loop’ geprojecteerd achter in de projectruimte. Charlotte omschrijft haar film als een zoektocht naar essentie; wat blijft er over als je bepaalde factoren, zoals seksualiteit, medicatie, ervaringen, weglaat.
Freedom, Body, Clay and Rope van Jellie Klaster is te zien tot em met 10 juni 2023 bij Seelab, Duinstraat 55 in Den Haag
Open: zaterdag en zondag van 13.00 – 17.00 uur.
Weekdagen op afspraak via jellieklaster@protonmail.com
FINISSAGE zaterdag 10 juni van 17.00 tot 19.00 uur