Hoogtij #72 – het vervolg

We lopen nietsvermoedend The Grey Space in The Middle binnen, in de veronderstelling dat zij ook aan Hoogtij mee zullen doen. Maar eenmaal binnen zijn we daar niet zo zeker van. In de foyer zitten mensen wat te drinken en in de zaal hangt er mistige sfeer waarin enkele eenzame beeldschermen branden. Het lijkt er meer op dat er nog iets zal gaan plaatsvinden, of het gaat hier juist om de leegte. Aan een wand hangen wat posters over het project Digital Ductape en waar ook een collectie T-shirts deel van uitmaken, maar veel duidelijker wordt het niet.

Bij 1646 aan de Boekhorststraat komen we terecht in een verduisterd terrarium, of dan toch een tentoonstelling van werken die daar naar verwijzen. Kunstenaar Paul DD Smith heeft een voorkeur voor skeletloze dieren die traag en onopvallend rondsluipen of kruipen. Ze worden verwerkt in picturale schilderingen op zijde of in een sculpturale toegangspoort, die beide op geheimzinnige wijze worden aangelicht. Met name in de laatste ruimte, waar het licht door een glastekening valt, ontstaat er een nieuwe werkelijkheid.

Het Haagse kunstenaarscollectief Hgtomi Rosa heeft deze keer de Grafische Werkplaats onder handen genomen. De apparatuur en meubels in de werkplaats zijn herschikt om ruimte te maken voor de vele prints die de kunstenaars er hebben vervaardigd. Het gaat tenslotte om het resultaat. Constantijn Scholten, Jan Dirk Adams, Yukari Nakamichi, Alexander Webber, Daniele Formica, Laura Snijders en Bence Orsós hebben ieder op hun eigen wijze geprobeerd om alles uit hun werkperiode bij de werkplaats te halen en het principe ‘All you can eat’ in de grafische kunstproductie over te nemen.

In projektruimte WEST END ontmoeten we Florence Marceau-Lafleur die onderzoek doet naar de ruimte die ze in de fysieke wereld inneemt. De kunstenaar is met name geobsedeerd door de meetbare hoeveelheid lucht die zij onophoudelijk inademt, vast houdt en weer vrijgeeft. Deze latente ruimte wordt vormgegeven in objecten en sculpturen, die op hun beurt worden getoond in vitrinekasten, stereofoto’s en in boeken. Sluitstuk van haar filosofische presentatie is een performance die ook terug verwijst naar haar meer aardse rol als ‘model’ en studieobject voor andere kunstenaars.

Hoewel het inmiddels 11 uur is en Hoogtij dus officieel is afgelopen, mogen we er vanuit gaan dat HOK Gallery ons nog wel binnen zal laten. Deze galerie komt voort uit de underground- en muziekcultuur en zal waarschijnlijk geen strikte sluitingstijden hanteren. De veronderstelling klopt en in de galerie treffen we niet alleen het werk van de exposanten maar ook de kunstenaars zelf. De Zwitserse Natascha Frioud en de Nederlandse Tinca Veerman zijn door HOK bij elkaar gebracht en zij tonen hun werk naast en tegenover elkaar. Behalve ingelijste collages van anonieme figuren toont Veerman ook een video, en daartegenover hangen de ansichtkaarten van Frioud. De postkaarten van paradijselijke oorden zijn voorzien van puzzelstukjes uit een en dezelfde legpuzzel waarop een andere paradijselijke plek staat afgebeeld. Maar paradijselijk blauw ‘matched’ altijd. De ansichtkaarten zijn zelf ook weer kleine stukje in een groter geheel dat als ultiem landschap de wand vult.

En zo komt er weer een eind aan een reflecterende wandeling met vele vergezichten door het centrum van Den Haag. Morgen wordt de stad weer bevolkt door protesterende boeren, milieuactivisten, oproerpolitie en de winkelende massa, en worden we weer teruggeworpen in de harde werkelijkheid van alledag.

Op naar de volgende Hoogtij op 25 mei!

Hoogtij kent een lange geschiedenis en begon als Haagse Rondgang in 1998. Deze geschiedenis is eerder ter gelegenheid van de 60e editie van Hoogtij uitgebreid beschreven op Jegens & Tevens en via onderstaande links te bekijken.