Thijs Segers, ondersteund door HeArtfund
Thijs Segers studeerde af aan de AKI in 2020. Een vreemd jaar om af te studeren, aangezien er geen mogelijkheid was voor een eindpresentatie van de afgestudeerden als gevolg van het Coronavirus. Wel was er via een website de mogelijkheid om het werk van de AKI-afgestudeerden te bekijken. Via deze weg werd Thijs geselecteerd voor de HeArtfund prijs. Met deze stimulering prijs wil Stichting HeArtpool uit Hengelo startende kunstenaars een steuntje in de rug te geven. . De prijs bestaat uit: een werkruimte, een eenmalige basisvergoeding en een maandelijkse bijdrage in de materiaalkosten voor de periode van een jaar. De ondersteuning word afgesloten met een solotentoonstelling en een publicatie.
Ik zocht Thijs op in zijn nieuwe atelier in Hengelo.
Remco Dikken: Wat is de betekenis van reizen in je werk en de mogelijkheid tot denkbeeldig reizen?
Thijs Segers: Tijdens het reizen ontstaan er ideeën en dat is altijd een beginpunt van mijn werk. In de trein kan ik rustig zitten schetsen, maar wandel ook graag naar een park of bos om rustig te gaan zitten tekenen. Fotografie is ook een belangrijk medium voor me. Zo kan ik snel iets vast leggen waar ik het gevoel bij heb om er iets mee te doen. Vaak gebeurt dat spontaan, ik zie iets en denk ‘wauw!’, daar moet ik iets mee.
Waar komen je titels vandaan?
Toen ik in Amerika was, heb ik veel gelezen uit boeken van de ‘The Beat Generation’, met name van de schrijvers Allen Ginsberg, Jack Kerouac, Lawrence Ferlinghetti, Michael McClure, Frank O’Hara en William Burroughs. Hun gedichten en proza gaat vaak over onderweg zijn. Wat toepasselijk is voor mijn werk. Ik gebruik dan stukjes tekst uit deze gedichten om mijn werk een titel te geven.
Waarom de keuze voor de schilderkust ?
Ik heb eigenlijk altijd getekend en geschilderd. Mijn oma heeft dat erg gestimuleerd en stuurde mij naar een kunstenaar in de buurt om lessen te volgen. Als kind en puber heb ik zo jaren geschilderd bij Helmie Segboer. Daarna lag de keuze voor een kunstacademie voor de hand. Ik wilde iets met mijn handen doen. Ambachtelijk werken spreekt mij erg aan. Vandaar schilderkunst, en niet iets anders. Ik vind het ook fijn om mij te beperken tot de vierkante meters van een plat vlak.
Wat heeft de AKI voor je betekend?
Ik kwam eigenlijk via een omweg op de AKI terecht. Ik ben eerst begonnen op de St. Joost school of art en design in Den Bosch maar de manier van lesgeven daar paste niet bij mij. Toen heb ik mij aangemeld voor illustratie op de HKU in Utrecht, maar daar begrepen de docenten niet zo goed wat ik bij illustratie deed. Ze vonden mij veel te vrij werk maken en riepen: “Jij moet bij autonoom zijn en niet hier!” Zo kwam ik uiteindelijk op de AKI terecht. En voelde mij hier onmiddellijk als een vis in het water. Erg fijne docenten en medestudenten. Met een groepje studenten kregen we de mogelijkheid van de academie om een pand te huren buiten de AKI. Wij kregen een sleutel zodat wij er in konden wanneer wij wilden. Dat was erg fijn want ik vind ‘s avonds doorwerken erg prettig. Samen met de medestudenten Matthijs Jeuring, Nicky Goldsteen en Gideon Eillert zijn we een kunstenaarscollectief (‘Ware Pijn’) begonnen. Zo houden wij contact en spreken we met elkaar over ons werk. Wel jammer dat ik nu alleen in Hengelo zit en de anderen in Enschede. Maar gelukkig is dat niet ver reizen.
Wat zijn je plannen voor het komende jaar in het licht van de ondersteuning van HeArtfund?
Heel veel schilderen! En toewerken naar mijn solotentoonstelling.
Het is fijn dat ik mij nu echt kan focussen op het schilderen, en mij niet hoef druk te maken om een passende atelierruimte te vinden. Of mij zorgen hoef te maken over materiaalkosten. Nu kan ik gewoon lekker doorwerken, en mij verder ontwikkelen. Ik heb tussendoor nog wel wat tentoonstellingen staan en ik ga die ook wel opbouwen, het is alleen nog maar de vraag of deze dan ook voor publiek te zien zal zijn. Dat is wel een beetje vreemd. Maar hou mij toch voornamelijk bezig met het schilderen. En er komt natuurlijk een moment dat alles weer open mag. Dan heb ik in ieder geval genoeg werk.
Wat betekent Twente voor jou, en blijf je hier wonen en werken?
Ik vind Twente erg plezierig, ik hou van de rust. En heb hier ook veel vrienden gemaakt. Maar ik denk er over na om een master te gaan doen, om mij nog verder te ontwikkelen. Het liefst zal ik dit in het buitenland doen. Scandinavië trekt mij erg. Dat zal natuurlijk een reden zijn om Twente te verlaten. Maar voor nu zit ik goed.
Waar de solotentoonstelling, na deze werkperiode, te zien zal zijn is nog onduidelijk.
Stichting HeArtpool is op zoek naar een geschikte locatie. Volgens mij is het Rijksmuseum Enschede een prima plek!
Maar misschien ben ik nu iets te brutaal voor een tukker.