‘Tears from Heaven’ – de tranen van Trooster
In reactie op de gesloten musea en kunstinstellingen is kunstenaar Pim Trooster een mobiele art performance gestart met de titel ‘Tears from Heaven’. Het project is geïnspireerd op ‘Tears in heaven’, het intrieste maar prachtige nummer van Eric Clapton dat hij schreef in reactie op het tragische verlies van zijn zoontje, die overleed na een noodlottige val uit het raam. De situatie is nu omgekeerd: de hemel is nu triest door het lot van de verloren aarde.
Pim Trooster (Almelo, 1954) bezoekt plekken die hij koestert in zijn hart, maar soms pakt hij ook cadeautjes aan. Ik volg het project via social media, en ik was onder de indruk van zijn tranen. Ook vanwege de drive waarmee Trooster door gaat met werken! Dit is namelijk ook het jaar dat zijn tentoonstelling in Museum De Fundatie en Kasteel het Nijenhuis werd geopend, maar al snel weer moest sluiten voor het publiek in verband met de coronamaatregelen.
Ik leerde Pim Trooster kennen in 2013, toen hij mij en mijn partner uitnodigde om als artists in residence te komen werken bij KiK in Kolderveen, waar Trooster artistiek leider was van 2011 tot 2016. Gezamenlijk besloten we om er een zwaan-kleef-aan project van te maken met andere kunstenaars. Zo nodigde we Robert Roelink, Maurice van Tellingen, Kim Habers, Roos van Haaften, Jasper de Graaf en Jochem Rotteveel uit om deel te nemen aan het project.
KiK/Kunst in Kolderveen is inmiddels helaas ter ziele en zal dit jaar helemaal haar deuren sluiten.
Ik ken Trooster als een sociaal mens, met een uitstekend oog voor kunst. Als scout wist hij jong talent te herkennen. Zo bracht hij een aantal talenten naar het Sandberg Instituut in Amsterdam. Als kunstenaar zelf is hij moeilijk te vangen. Ik ben een keer in zijn atelier geweest in Zwolle, en moest dan soms navragen of een werk van hem was. Het springt alle kanten op, net als Trooster zelf. Vol energie en enthousiasme!!!
Met dezelfde energie trekt hij nu dus het land door met zijn project. En eigenlijk springt hij ook weer een beetje terug in de tijd om herinneringen op te halen en deze met ons te delen. Fantastische locaties laat hij ons zien, die hij met zijn kleine ingrepen nog mooier maakt.
‘De Drol’ van Wim T Schippers, achter het VPRO gebouw op het Mediapark te Hilversum. Ook dit werk kreeg een bezoek van de tranen van Trooster.
Wat mij opviel was de structuur van de werken en de schilderachtige benadering. Daarom wilde ik de tranen ook in het echt zien. In samenspraak met Johan van der Veen (tentoonstellingsmaker Zaal Zuid) nodigde ik Trooster uit om naar Hengelo te komen. Om zijn tranen te laten vloeien in kunstpodium Zaal Zuid. Daar had hij wel oren naar, maar hij stelde eerst voor om naar het atelier van mij en mijn partner te komen om er taart te eten (en daarmee zijn 66ste verjaardag te vieren). En om ook daar de ‘Tears from Heaven’ te plaatsen.
Na aankomst bij het atelierpand was het wel even schrikken, omdat ons atelier op de derde verdieping gelegen is. Gelukkig was de topfitte Johan van der Veen ook aanwezig. Vele handen maken licht werk. Met z’n drieën beklommen we het trappenhuis en brachten we de tranen naar onze schilderzolder.
Maar eenmaal boven lieten we Trooster zijn gang gaan, en even werd het ook zijn atelier. Hij vertelde dat hij zijn tranen graag bij ons neer wilde leggen omdat hij verbintenis voelde met ons werk, het naïeve van mij en het aardse van Udona’s werk. Ik zag hoe de tranen goed samen gingen met de grote doeken van Udona Boerema.
Inmiddels was Johan van der Veen vertrokken naar Zaal Zuid kunstpodium, waar de tranen voor het eerst in een kunstzaal terecht zouden komen. Van der Veen en ik waren zelf al ver met het voorbereiden van de nieuwe tentoonstelling VlaKleuRuimte, waar wij Cindy Bakker, Celia Hadeler, Roselien Hassing en Jochem Rotteveel voor hebben uitgenodigd. De klus kwam tot stilstand met de lockdown. De tentoonstelling is nu uitgesteld tot oktober. Tot dan zal het zaaltje leeg blijven staan. Toen ik het project van Trooster voorbij zag komen, leek het mij daarom een goed idee om de tranen naar Zaal Zuid te halen. En ik was ook nieuwsgierig hoe dat er uit zal komen te zien. Ook ik mis het gevoel dat hoort bij een bezoek aan musea en kunstpodia.
Trooster raakte enthousiast toen hij zijn tranen op de sokkels bij Zaal Zuid plaatste. Nu worden het op zich zelf staande objecten, riep hij, het is een echte tentoonstelling geworden! Verbaast als een kind verkende hij de ruimte! Ik vroeg hem of hij er zelf dan niet al zo naar had gekeken en dat ik wel hoopte dat het zo zou uitpakken. Trooster gaf hier echter niet echt antwoord op, dus wij grapten er samen verder over.
Nadat we klaar waren met het opbergen van de tranen, vertelde Trooster met trots over de totstandkoming van zijn tentoonstellingen in De Fundatie en Kasteel Nijenhuis. Hij kan prachtig vertellen over hoe hij alle negatieve energie toch weer weet om te buigen tot iets positiefs!
‘Ik heb geen depressie-gen‘, vertelt Trooster. ‘Er is alleen de drive om dingen te blijven maken!’
Trooster gaat met zijn project Tears from Heaven door tot de heropening van musea op 1 juni. Het project is te volgen via Facebook. Daarna kun je zijn werk weer bewonderen in Kasteel het Nijenhuis en het Museum de Fundatie waar de tentoonstelling doorloopt t/m 23 augustus 2020.