Ontgrenzen

In De Groene Amsterdammer van 7 februari jl. gaat auteur Christiaan Weijts in op het adviesrapport van de Raad voor Cultuur over het museumbeleid in Nederland. Het rapport heet: Ontgrenzen en verbinden.

Volgens Weijts had het even goed ‘Meerwaarde door synergie’ kunnen heten, of ‘De handen ineen’ of ‘Samen werken, samen leven’. Maar deze titels waren al bezet. Ontgrenzen en verbinden betekent volgens hem, wat elk beleidsstuk betekent: meer samenwerken. Een remedie die altijd hetzelfde is, ongeacht wat er scheelt.
Weijts: ” Kort gezegd komt het advies erop neer dat we in Nederland een Kerncollectie met museumstukken krijgen, en dat de collecties vaker rouleren, en ook aan de kleinere musea worden uitgeleend. Voorts wijst de overheid acht musea aan die met regionale gaan samenwerken, en ook komen er acht ‘kernvelden’ (Daar zijn ze aan die beleidstafels ook dol op, samenstellingen met kern, speerpunt, top, excellent, en ook dat zijn signaalwoorden die wijzen op een naderend misdrijf.) ”

Vervolgens vraagt Weijts zich af welk probleem nu eigenlijk wordt opgelost met zo’n Kerncollectie. Volgens de Raad dat belangrijke werken niet aan het buitenland verkocht worden.
Welke acht musea mogen welk kernveld gaan vertegenwoordigen? Zulke vragen leggen een bom onder museumland. Uitkomst? Museumdirecteuren gaan met elkaar op de vuist in plaats van dat ze de handen ineen slaan.

Weijts concludeert dat ontgrenzen duidelijk is bedacht door mensen die niet begrijpen wat een museumcollectie inhoudt. Daar kun je namelijk niet een of twee topstukken uit afzonderen.

Hij gelooft ook niet in ‘het reizende circus van museumstukken’. “Waarom zou het Parelmeisje van Vermeer naar Troelahuizen komen, om daar tussen de potscherven en de wandtapijten weg te kwijnen. Laat de Troelahuizenaars gewoon naar Den Haag komen, als straks het Mauritshuis verbouwd is.”

Kunstwerken hebben een huis nodig, concludeert Weijts. Kunst heeft juist begrenzing nodig om in te kunnen gedijen. “Behoed ons voor ontgrenzers, want zij zijn de vijanden van de kunst.”

De hele column kunnen je hier lezen.