La Collection Lambert
Na een lange hete zomer waarin elke activiteit in de Vaucluse eigenlijk te veel is en de natuur is gesloten wegens brandgevaar wordt nu de temperatuur wat meer geschikt om de Collection Lambert in Avignon te bezoeken. De stad is rustig, de Franse vakanties lopen op hun einde en ook het beroemde theaterfestival vond alweer een aantal weken geleden plaats. Yvon Lambert, de bekende Parijse galeriehouder heeft hier in een stadspaleis een privé museum georganiseerd waar hij thematentoonstellingen cureert of laat cureren. Recent heeft hij er nog een paleisje bij gekocht en dat naar de eisen van deze tijd op laten kalefateren.
De twee gebouwen zijn door een vide met een monumentale trap aan elkaar verbonden en zo komt het dat steeds meerdere tentoonstellingen te gelijk worden georganiseerd. Mij trok in eerste instantie de solo van Ann Veronica Jansens, een Belgische kunstenaar die werd uitgenodigd naar aanleiding van een presentatie van de Amerikaanse minimalistisch lichtkunstenaar Dan Flavin.
Deze laatste is verbonden aan de galerie Yvon Lambert sinds 1974 toen Lambert een serie Amerikaanse kunstenaars presenteerde en zich in Europa als eerste met deze kunstenaars op de kaart zette. Van die eerste tentoonstelling is door ongelukkig toeval bijna geen werk meer in het bezit van de galeriehouder, hij moet het met foto’s van de tentoonstelling doen. Vooral de iconische diagonale werken die destijds getoond werden had hij graag gehouden evenals een drietal schetsen. De huidige presentatie, onder de titel Épiphanies, is bedoeld als een herinnering aan die eerste tentoonstelling en met de titels van de werken, namen van zijn toenmalige collega’s die ook bij Lambert exposeerden in die tijd, wordt het gezien een soort soort reünie na de recente dood van Flavin. Hierbij een indruk:
Zoals gezegd wordt het werk van Flavin gecombineerd met dat van Ann Veronica Janssens die onder de titel Entre le crépuscule et le ciel (Tussen de schemering en de hemel) een aantal werken laat zien waarmee ze toont dat ook zij met licht en ruimte werkt en daarmee een transitieve ervaring weet op te wekken. Het licht van de ramen in de grote zalen in het nieuwe gedeelte van het Hôtel de Montfaucon speelt een grote rol in de totaal-installatie. De kunstenaar weet met haar werken en de manier waarop die het licht reflecteren, opnemen of verdelen de ruimte steeds te veranderen en het is de beheerste manier waarop zij zich met minimale middelen de ruimte eigen maakt die imponeert. Bij deze een indruk:
Dan is er ook nog een andere oudgediende van de galerie, Jean-Charles Blais. Hij maakte deel uit van een nieuwe golf Franse schilders waaronder bijvoorbeeld ook Gérard Garouste wordt gerekend. Blais werkt al met Lambert sinds 1982 en doet de samenwerking herleven in een serie werken waarin hij de voormalige deuren en ramen van het oude gedeelte van de Collection, een 18e eeuws Hôtel particulier, laat zien waarop de schaduwen van voormalige bewoners zijn getekend, geschilderd of gekrast. De dragers van het werk zijn verzamelde affiches die in lagen van de muur zijn gehaald en in het atelier zijn opgeslagen. De Franse kunstenaars hebben duidelijk wat met die affiches en de sentimenten die ze los maken.
In de collectietentoonstelling Bienvenue dans le désert du réel zijn voornamelijk werken opgenomen die we eerder hebben gezien. Er waren wel een paar ontdekkingen die ik u hierbij niet wil onthouden, goede videowerken die ik nog niet gezien had.
Jonathan Horowitz: Silent movie – 2003 Een David Lynch-achtige video over de dromen van een jonge vrouw
Salla Tikkä: Cave Trilogy (Lasso, Thriller, Cave) – 2003 Over het onderbewustzijn van de vrouw in diverse fases van haar leven. Erg goed gedaan!
De zaal van Sol Lewitt waar een sculpturaal stoeltje erg passend was geplaatst
David Claerbout met een beeld uit het Amerikaanse zuiden, traag schommelt de vrouw eeuwig voor- en achteruit
en hier de achterkant van de projectie, een erg fraaie installatie!
Ook nog een mooie serie foto’s van Salla Tikkä waarin ze dieren na doet, hier een kat!
En tot slot nog een heel melige van David Shrigley