En nu? Machteld Rullens

Jegens vroeg aan enkele recent afgestudeerde kunstenaars aan de KABK wat hun plannen zijn.

In deze zomerrubriek vandaag: Machteld Rullens 

Na vier jaar kunstacademie in Den Haag en één jaar in België, mag ik mezelf officieel kunstenaar noemen. Al weet ik nooit wat ik moet zeggen als mij gevraagd wordt wat ik nu eigenlijk ‘echt’ doe. Daarom heb ik behoefte aan meer tijd. Tijd om mogelijkheden te kunnen creëren, om meer werk te kunnen maken en over een ‘plan de campagne’ na te denken. In september begin ik daarom mijn Master aan de Piet Zwart.

In mijn foto’s, video’s en installaties toon ik handelingen en gebeurtenissen die op het eerste gezicht onbelangrijk zijn. Met deze momenten, die vaak iets absurds hebben, wil ik het leven door een vergrootglas bekijken en uitlichten. Ik stel vragen en ga tijdens het maken opzoek naar (tijdelijke) antwoorden. Zo begint een oneindig proces van vallen en opstaan, waarbij toeval een grote rol speelt.

Kunst is voor mij iets dat eindeloos zou kunnen zijn, zoals een slinger. Slingers die je als kind van papierstroken maakte. Ring na ring, totdat hij lang genoeg was om van de ene kant naar de andere kant van de kamer gespannen te kunnen worden. Wat een feest was dat. Mijn slinger die dwars door de kamer hing. Op ieder moment kon er een extra schakel gemaakt worden.

Door bijvoorbeeld te verhuizen naar een andere stad en daar nieuwe mensen te ontmoeten kan ik mezelf een soort vrijheid geven. Alles werkt samen, de theorie met de praktijk, het denken met de hartstocht, het leven met het beoordelen en het begrijpen van het leven. De zoektocht naar vormen om mijn inzichten aan een publiek te tonen zal nog niet stoppen. Daarom geloof ik in nieuwe hoofdstukken, nieuwe onderzoeken en vooral veel nieuwe tijdelijke antwoorden. So Rotterdam, Here I come!