Highlights Art Central Rotterdam

De opening begint op de centraal gelegen Art Bar Habibi. Volgens het affiche van Art Central Rotterdam is Birgit Donker (ex-Mondriaan Fonds, nu Nederlands Fotomuseum) de hoofdact ven deze eerste editie. Omgeven door Muriel Mager (Contour), Mirjam de Winter (Phoebus) en Frank Taal (als zichzelf) houdt Donker een warm betoog voor de positie van galeriehouders die voor eigen risico en rekening hedendaagse kunst tonen en promoten. De aanstaande afschaffing van de KunstKoopregeling ten spijt (in België wordt onder de naam Kunst aan Zet nu juist een dergelijke regeling ingevoerd). Na de korte speech en een drankje mogen we vrij shoppen.

We beginnen bij Contour Gallery met Bas Losekoot die negen dichtbevolkte steden heeft bezocht om de veranderende verhouding van mens tot stedelijke omgeving fotografisch te onderzoeken. Het omslagpunt is bereikt, er wonen inmiddels meer mensen in de stad dan op het platteland, dus we zullen er aan moeten wennen dat bomen hebben plaatsgemaakt voor lantaarnpalen en dat het uitzicht wordt bepaald door bakstenen muren waarop onze eigen slagschaduw valt. In de vele foto’s lopen mensen, dingen, stoepranden en het verkeer in elkaar over. Er is geen onderscheid meer tussen een straat en een tijdelijke afzetting. Bevroren in de tijd is alles kunstmatig.

Out of Place van Bas Losekoot tot en met 27 oktober 2019 bij Contour Gallery.

Bij JOEY RAMONE een prikkelende dialoog tussen een vijftal kunstenaars met een sterke persoonlijke profilering. Ian Waelder is in gevecht met het eigen lichaam terwijl Ilke Gers (fotoserie) en Fito Conese (videoregistratie) de lichaamstaal van de adolescenten bestuderen. Individueel en in een groep. Víctor Santamarina plaatst er haar uitgesproken fysieke beelden tussen en Josie Perry richt zich, als jongste van het stel, op haar eigen binnenwereld in een serie onzekere inkttekeningen. Het aantrekkelijke geheel van de tentoonstelling doet denken aan een invoelende coming-of-age film waarin fictie en realiteit samengaan (zoals Boyhood uit 2014)

From Outside Or From Within But From Another Angle met werk van Fito Conesa, Ilke Gers, Josie Perry, Víctor Santamarina en Ian Waelder tot en met 9 november.2019 bij JOEY RAMONE.

In de voormalige galerieruimte van Rianne Groen is sinds kort OMI gevestigd. Office for Metropolitan Information houdt zich hier bezig met stedelijk ontwikkeling en architectuur en toont nu enkele projecten die zich in het Oude Westen afspelen. Informatie in de vorm van fotopanelen en boeken.

First Impressions – ArchitectuurMaken | Charlie Koolhaas | Studio Verter tot en met 10 november 2019 bij OMI.

De (bijna) ernaast gelegen PrintRoom (geen deelnemer aan Art Central) is toch open. Waar OMI zich richt op architectuur is PrintRoom in een vergelijkbaar winkelpand uitgegroeid tot de huiskamer voor kunstenaarspublicaties en close reading bijeenkomsten. Een stuk informeler dus en inmiddels rijkelijk gevuld met een uitgebreide collectie.

Frank Taal toont naast een semi-permanente stockopstelling in de voorruimte een uitgebreide duotentoonstelling van Jan ten Have en Devon Sullivan (USA) in de grote zaal. De twee kunstenaars spreken een andere taal maar matchen regelmatig (maar niet altijd) verrassend goed, mede door hun grove behandeling van het (bouw)materiaal en een direct en primair gebruik van vorm en kleur. De twee hebben elkaar ontmoet op het EKCW, op zoek naar een mogelijk gebruik van keramiek. Ze hebben zich inmiddels verenigd in een collectief genaamd ‘N’. In de duotentoonstelling bij Frank Taal lijkt Sullivan de zoekende van de twee, terwijl Ten Have met een zekere stelligheid resultaten toont.

“N” met Jan ten Have en Devon Sullivan tot en met 12 oktober.2019 bij Galerie Frank Taal.

Nog een dubbeltentoonstelling maar van een geheel andere aard bij CINNNAMON. De twee naast elkaar gelegen ruimtes van de galerie maken de exposanten Just Quist en Yannick Val Gesto meer tot buren van elkaar dan samenwonende partners. Het is moeilijk om er achter te komen of zij goede buren zijn of niet, maar de exposanten gaan in ieder geval heel anders om met hun tijdelijke verblijf. Yannick Val Gesto is het meest stijlvast en heeft zijn serie schilderijen op een blauwe wand geplaatst als een doorlopend verhaal. Just Quist doet er alles aan om aan elke vorm van logica te ontkomen. Hoewel zijn werken in een heldere taal zijn uitgevoerd, zijn de betekenissen dat allerminst. Voor een op de vloer gelegd, en met de tekst ‘CALL ME HYSTERICAL BUT CRITICAL’ ingegraveerd, exemplaar van van ‘s lands bekendste kunsttijdschrift heeft Quist een goedkope laminaatvloer (Tundra van Ikea) gelegd. Het kliklaminaat lijkt zoveel mogelijk op de houten vloer van ‘s lands meest populaire museumbestemming (Voorlinden). Ik ben benieuwd of Voorlinden binnenkort bij CINNNAMON aanklopt om het werk aan te kopen. Het zou een stap zijn in de richting van onsterfelijkheid van de onnavolgbare kunstenaar.

Ook, ik, ben dood van Just Quist en Imperfect Butterflies van Yannick Val Gesto tot en met 12 oktober 2019 bij CINNNAMON.

RAW Streetphoto Gallery wil aankomende (emergent) straatfotografen een podium bieden. Maar de huidige tentoonstelling is een uitzondering op die regel. Of toch niet. John Pepper (Rome, 1958) is een gevorderde fotograaf, maar hij toont bij RAW zijn vroegste werk. Al op zijn 14e had hij een fotografisch oog voor wat er om zich heen gebeurde. Straatfotografie avant la lettre uit een tijd dat het gehele leven zich nog op straat afspeelde. Gepresenteerd met titels die verwijzen naar bekende Italiaanse films uit die tijd.

Rome 1969, a hommage to Italian neo-realism van John Pepper tot en met 26 oktober 2019 bij RAW Streetphoto Gallery.

Christian Ouwens Gallery is momenteel ‘in between exhibitions’. Dat betekent dat er nog werk van Eugène Brands en Armando hangt, maar dat er ook koffiepotten van Klaas Gubbels rondslingeren en allerhande glaswerk. Vandaag fungeert de galerie dus als ontmoetingsplek en is er ruimte voor een goed gesprek. Christian Ouwens zit in een comfortabele stoel en heeft, naar het voorbeeld van Marina Abramović, precies zo’n stoel recht tegenover zich geplaatst: ‘The gallery owner is present’.

Cokkie Snoei toont in haar galerie een fascinatie voor patronen. In schilderijen, textiel, objecten, fotografie, behang, vazen, een gordijn en zelfs in een video (van Gerco de Ruijter) komen de doorlopende en kruisende lijnen in alle denkbare kleuren en tinten terug.

Manic Patterns met werk van Bas van Beek, Carla Kogelman, Wilma Kuil, Wietske van Leeuwen, Barbara Nanning, Kim van Norren, Bertjan Pot, Gerco de Ruijter, Robin Speijer, Sebastiaan Straatsma and Archives Wallpaper by Studio JOB x NLX tot en met 12 oktober 2019 bij Cokkie Snoei.

In het Nieuwe Westen en dus te ver weg van Art Central ligt Studio Seine. En route brengen we toch een bezoek aan de jonge galerie. In contrast met de stedelijke thema’s bij de andere locaties, staat hier de natuur in haar meest oorspronkelijke vorm centraal. Er zijn natuurlijk wel ingrepen van de mens zichtbaar, maar in ‘The Nature of Things’ zijn het individuele ingrepen, in verschillende media vastgelegd. Ook dat is een indivividuele keuze van de kunstenaars. Een beschouwende video van Frans van Lent, een markering van Marjoleine Witte, een schilderkunstig gebaar van Jessica Skowroneck, een subtiel commentaar van Nathalie Duivenvoorden en een reconstructieve vereeuwiging door Hugo Tieleman. Als een soort reset van de menselijke geest.

The Nature of Things met werk van Nathalie Duivenvoorden, Frans van Lent, Jessica Skowroneck, Hugo Tieleman en Marjolein Witte tot en met 10 november 2019 bij Studio Seine.