Rush hour in Amsterdam
Omdat de opeenvolging van tentoonstellingen voor een schrijver soms niet bij te houden is, deze keer een quick scan van het galeriewezen in Amsterdam. Sommige tentoonstellingen zijn inmiddels al weer voorbij, anderen blijven nog een even on show. Maar dat mag de pret niet drukken.
‘American Images’ van Dana Lixenberg bij Grimm Gallery. Rijke lui en luie rijken in Los Angeles, geportretteerd door een Nederlandse fotografe met een Amerikaanse carrière. Coverfoto’s gemaakt in opdracht van Vibe magazine en nu netjes ingelijst op een rij in de klinische ruimte van Grimm. Het zou de eregalerij van een Celeb-Rehab kliniek kunnen zijn. De continue verveling van de happy few of een zeldzaam moment van ontspanning tijdens een fotosessie.
Wouter Klein Velderman stort zich met ‘Don’t Frighten The Horses’ bij C&H Gallery op het rijk der vogelen. Startend vanuit 18e eeuwse vogelgidsen uit de bibliotheek van Artis verloopt het kleurrijke werk van Velderman van naturalistisch figuratief naar cryptische fragmentarisch. Alles uitgevoerd in gekrompen zeildoek.
Arthur Stokvis toont in de projectruimte de resultaten van zijn reis naar India. Met ‘The Sun Goes Around the Earth Once a Year’ zoekt hij betekenis in de wirwar van schilderingen en graffiti in de stedelijke ruimte in Calcutta.
Bij galerie Gerard Hofland een groepstentoonstelling met Janine van Oene, Pim Blokker en Tim Mathijsen. Geen ingewikkelde processen of concepten, maar direct vervaardigd werk. Een gesprek tussen abstractie en figuratie en tussen ernst en humor. Soms kinderlijk eenvoudig en blij en dan weer serieus en verstild.
Bob Eikelboom goes ‘Spanish down the hall’ (Tom Waits) bij Galerie Fons Welters. ‘Becoming El Bobo’ is een poging van Eikelboom om zich staande te houden in de wereld, met Picasso als lichtend voorbeeld.
Ook bij Fons Welters, de keramische collectie van Koos Busters. ‘Sierborden van bijna alles wat ik niet leuk vind.’ Van vrouwenzwemmen tot concentratiekampen. Met ‘Cruise Ship’ als vlaggenschip en als ark van Noach, mocht het einde der tijden zich aandienen.
Peggy Franck kreeg de vrije hand bij Stigter van Doesburg. ‘The Possibilities of Response’ dekt de lading van een aantal objecten en wandwerken die alleen vanuit een bepaalde context als kunstwerken zijn op te vatten. Daar moet je dan wel zin in hebben. De opstelling doet geen enkele poging om de bezoeker te verleiden.
‘Death Ship Paintings’ van Jean-Baptiste Maitre bij Martin van Zomeren. Inkjet prints van tekeningen aangebracht op pasteuze onderlagen. Origineel en reproductie in één.
Ondertussen graaft het Stedelijk Museum verder in haar eigen roemruchte verleden. Deze keer met Marinus Boezem. ‘Beddengoed uit de ramen van het Stedelijk Museum’, 49 jaar later opnieuw uitgevoerd voor de tentoonstelling ‘Magisch centrum’. Want dat was Amsterdam ooit, in de 20e eeuw.
