The Holls Collective op Art Brussels

The Holls Collective (NL, 2013) is een kunstenaarscollectief van acht kunstenaars dat haar groepsdynamiek zowel als onderwerp als medium gebruikt. Tijdens Art Brussels 2015 (24 – 27 april) presenteerde The Holls Collective de performance Got my mind on confetti and confetti on my mind en werd daarbij gerepresenteerd door Nieuwe Vide, Haarlem. Naar aanleiding van de expositie schreven zij over hun werk voor Jegens&Tevens.

The Holls Collective bestaat uit Lisanne Ackermann, Dóra Benyó, Saskia Burggraaf, Katinka van Gorkum, Josje Hattink, Pia Louwerens, Lotte Pet en Machteld Rullens. Allen zijn in 2012 afgestudeerd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag.

Wij zijn The Holls Collective. Tijdens Art Brussels presenteerden wij de doorlopende performance Got my mind on confetti and confetti on my mind, een bewerking van ons eerdere werk Confetti/Control uit 2013. Waar wij in deze eerdere versie 5 uur lang handelingen uitvoerden met 150 kilogram confetti, hadden wij tijdens Art Brussels 230 kilogram confetti en duurde de performance vier dagen. Wij hadden onze booth (een vierkant hokje van 5×5 meter) onderverdeeld door middel van een driehoekige muur. De berg confetti lag in het achterste gedeelte van deze ruimte.

Onze confetti-activiteiten werden gereguleerd door een bijzonder strikt schema, wat ons vertelde welke taken er elke 10 minuten moesten worden uitgevoerd, en wie de uitvoerders waren. Deze taken waren als volgt omschreven: keep the confetti in the air, make shapes, hide, observe, copy & compete, unite the confetti en invent a new task. Tijdens ons werk spraken wij niet met elkaar. De performers waren steeds in een andere configuratie ingeroosterd; soms was het gehele collectief aan het werk, soms maar één of een paar personen. Het kwam voor dat de taken elkaar saboteerden of juist ondersteunden. Dit was het recept voor een presentatie die wisselde tussen soloshow, teamwork en wedstrijd.

Bij de ontwikkeling van het werk, tijdens de productie maar ook tijdens de performance zelf, reageerden wij steeds op de context van de beurs. Alle ingrediënten waren een antwoord op de vragen die door de aanwezigheid van een beurs werden opgeworpen. Wij hebben in al ons werk licht territoriale neigingen en wij hoopten dan ook dat de confetti zich door de beurs zou verspreiden. Dat is gelukt: tot in de verste uithoeken van de beurs was confetti te vinden. Nog overheersender, en iets waar wij geen rekening mee hadden gehouden, was de laag lichtgroene confetti-stof (lichtgroen is blijkbaar de dominante kleur) die zich op al het werk in de omringende booths verzamelde. Aangezien veruit het meeste werk van de beurs statisch is vonden wij het wel interessant, dat het statische werk niet bij machte was om ons stof af te schudden.

Wanneer wij niet aan het performen waren stonden wij ons publiek te woord in de andere helft van de booth. Tijdens een beurs als Art Brussels zijn er eigenlijk weinig kunstenaars aanwezig; de meeste booths zijn het domein van galerie-eigenaren en andere vertegenwoordigers. Als reactie op dat gegeven vonden wij het interessant om onszelf met acht kunstenaars in zo’n hokje te proppen en daar een doorlopende performance uit te voeren. De aanwezigheid van een schakel tussen ons en het publiek, in de vorm van Nathalie Hartjes – toenmalige directeur van Nieuwe Vide – was hierbij overigens van onschatbare waarde, vooral na een hele dag intensief performen.

Got my mind on confetti and confetti on my mind is een werk wat aan de ene kant qua structuur vrij strak in elkaar zit, maar aan de andere kant oneindig veel mogelijkheden biedt. Elk moment veranderde het weer van karakter, naarmate de performers verschillende doelen op een andere manier probeerden te bereiken. Elke taak is naar interpretatie in te vullen en de prioriteiten van performers veranderen voortdurend. De focus lag soms op de theatrale kwaliteiten van de situatie of op de esthetiek van het beeld, soms had de performer een hele praktische taak die puur fysiek werd uitgevoerd. Soms werd een taak conceptueel behandeld, bijvoorbeeld wanneer er drie performers stonden om het publiek te observeren. Steeds deden we onze eigen activiteiten weer teniet, zonder aarzelen ging iemand die net met de hand minutieus de vloer had aangeveegd weer met confetti gooien, of liep iemand die zich tien minuten verstopt had gewoon weer het publiek in om iemand te woord te staan.

Got my mind on confetti and confetti on my mind was een fabriek waarin niets geproduceerd werd. Met onze waardeloze activiteiten met ons waardeloze (maar nog altijd feestelijke) materiaal ontstond helemaal niets, behalve betekenissen, metaforen en een afwezigheid daarvan.

The Holls Collective op Art Brussels
gerepresenteerd door Nieuwe Vide Haarlem
24 – 27 april 2015