Project Malieveld deel III: Het rendement!
In dit laatste deel over het Malieveld project is de vraag: “Wat levert het op?” aan de orde. De bijeenkomsten zijn elke keer bijzonder ontspannen en er ligt geen enkele druk op de kunstenaars: ze kunnen komen wanneer ze willen, alles wordt geaccepteerd en gedocumenteerd, zij kunnen naar hartenlust experimenteren en het gebeurt ook dat kunstenaars slechts als kijker aanwezig zijn. De discussies die regelmatig volgen kunnen verhelderend zijn. De enige druk die soms speelt is dat de werken die gemaakt worden direct op het internet gezet worden op de verschillende sites die de bijeenkomsten documenteren. Naast het voordeel dat het een mogelijkheid is om aandacht te genereren stel je jezelf aan de andere kant als kunstenaar kwetsbaar op, zeker als je onzeker bent over iets dat je wilt uitproberen.
Zoals mij uit diverse gesprekken is gebleken worden die sites door het hele land gevolgd. Zoals eerder is beschreven komen uit die publiciteit verschillende uitnodigingen voort om elders een vergelijkbare actie uit te voeren en op Art Athina 2014, waar ik eerder dit jaar met EX-MÊKH stond, bleek dat het principe van het Malieveld project veel verbazing en enthousiasme los maakte, zeker bij andere initiatieven en collega’s. Het werk dat gemaakt en getoond wordt ligt over het algemeen in het verlengde van waar de kunstenaar in het atelier of op locatie mee bezig is. Aan de andere kant worden ook regelmatig nieuwe wegen bewandeld en uitgewerkt. De aard van het Malieveld dwingt er toe om “Out of the White Box” te denken. Het is bijzonder bevredigend te zien dat bij regelmatige deelnemers die nieuwe vondsten op den duur in reguliere tentoonstellingen terecht komen. Het blijkt dus dat deelnemende kunstenaars het Malieveld als verlengstuk van hun atelier gebruiken en daar hun voordeel mee doen. Die regelmaat is overigens een element dat disciplinerend werkt , de harde kern van de deelnemers komt trouw elke zaterdagmorgen om ‘hun ding te doen’ .
Werken die op het moment van presentatie niet zo geslaagd lijken, kunnen na enige reflectie toch een waarde krijgen die naderhand in een tentoonstelling bevestigd wordt. Zo tonen Topp & Dubio in Kaliningrad films van verschillende acties die zij uitvoeren als onderdeel van een groter geheel en gebruiken zij een werk dat zij maakten op het malieveld op de tentoonstellingsaffiche. Ellen Rodenberg heeft geëxperimenteerd met processen die tot beelden leiden op het malieveld en trekt dat direct door naar tentoonstellingen waarin zij werk laat zien. Beschermplastic dat schilders gebruiken past zij toe om als filter beelden te beïnvloeden (Malieveld en Art Athina) en beweeglijke tekeningen waarmee zij rondwandelt krijgen hun beslag in tentoonstellingsruimtes (Buro Rotterdam). Maarten Schepers improviseert met materialen op het Malieveld tot hij een goede opzet heeft en vervolgens werkt hij dat uit in een andere omgeving zoals Re:Rotterdam of Art Athina.
Ieder die er voor voelt is van harte welkom om elke zaterdagmorgen van 11.00 u tot 12.00 u mee te doen en om werk te maken of om het werk van anderen te zien ontstaan en te bespreken. Elke week vindt een zelfde ritueel plaats: eerst worden handjes geschud, even nieuwtjes uitgewisseld en meningen geventileerd over actuele zaken en vervolgens gaat ieder zijns weegs om werk te maken. Na ongeveer een half uur komen de deelnemers bij elkaar om een ronde te maken langs de werken die gemaakt zijn. Tussendoor vinden de acties plaats die gepland zijn. Van alles worden foto’s en filmpjes gemaakt die later op internet gezet worden. Er is inmiddels een documentatie van meer dan twee jaar acties van actieve Haagse kunstenaars. Op internet is het project te volgen bij mijn blog en op website van Malieveld
Bij deze een boel visuele voorbeelden van werk dat is doorgestoten uit het open-lucht atelier naar de tentoonstellingsruimte: