Getting GRIP at PIP

Tijdens het bezoek wordt nog gewerkt aan de laatste afwerking, maar er is geen enkele sprake van stress bij de curatoren Laura Snijders en Jeannette Slütter of bij de deelnemende kunstenaars. En zoals dat gaat met eendagstentoonstellingen is het bij publicatie van dit artikel natuurlijk allemaal al weer achter de rug. Maar gelukkig hebben we de beelden nog.

PIP Expo heeft een geschiedenis op de thuislocatie in BINCK36 waar doorgaans in een kleinere intieme setting met een of twee kunstenaars wordt gewerkt. In de royale witte ruimte met de grote etalageruiten van The Grey Space raakt het werk daardoor enigszins verloren, maar het stimuleert ook de nieuwsgierigheid van het waarnemingsvermogen.

Het meest verwelkomende werk komt van Loui Meeuwissen die als ‘gevierd’ kunstenaar gespecialiseerd is in receptionele installaties. Aan de voorzijde van de tentoon stellingsruimte heeft hij een neutrale feestelijke receptietafel geïnstalleerd waarop twee taarten met servetjes klaar staan. De rest kunnen we er zelf bij bedenken. Op de als altijd te blauw geprinte fototaarten zien we respectievelijk een gezamenlijk ‘inschenkmoment’ met champagne en het ‘dekselopenmoment’ van een taartdoos. Ook de Pavlovreacties ‘Lekker, hoor!’ en ‘Ach wat leuk!’ komen meteen in gedachten. Daarbij heeft de Amsterdammer de Haagse kunstenaar Anouk van Klaveren uitgenodigd om ook een duit in het zakje te doen. Haar antwoord bestaat uit ‘zoute sticks’ gemaakt van koperdraad en kleine diamantjes, die in een typisch Duralex glaasje op een bijpassende statafel zijn bijgezet. Met een royale bos bloemen tussen de twee elementen. Het gaat precies om dit soort ingesleten en geïnstitutionaliseerde feestmomenten die van een andere kant bezien een depressieve vernauwende treurigheid in zich dragen. In hoeverre deze installatie nog performatief zal gaan uitpakken zal de avond verder moeten uitwijzen. De kunstenaars hebben in ieder geval geen script voorhanden.

Ook Brigitte Louter gaat verder op de ingeslagen weg en toont een hoekwerk dat een nieuwe dubbele pagina lijkt uit haar persoonlijke ‘encyclopedia of all world knowledge’. Uit het lijnenspel maak ik op dat ze nieuwe ontdekkingen gedaan heeft over de invloed van de opkomende zon op de neerwaartste regenval. Lucas van Eeden maakt optimaal gebruik van de mogelijkheden die de extra ruimte in The Grey Space biedt. Ideeën worden snel verwerkt tot installaties uit eenvoudige materialen. Midden in de tentoonstelling staat een houten plank met een gezicht tegen een pilaar geleund en een bureauopstelling van ‘plaat op schraag’, dat als lichaam voor een eenvoudig kledingsetje (spijkerbroek en t-shirt) dienst doet en dat alleen van onderen te zien is. De bureaulamp op de tafel herbergt het gezicht.

Voorlopig minimale bijdragen van Pim Kerssemakers met een cirkelspiegel dat ‘nog niet’ draait en Aukje Dekker, die in haar afgeschermde kamer nog bezig is met de voorbereidingen van haar 1-1 performances. Net als bij Loui Meeuwissen wordt de bezoeker hier vooral met zichzelf geconfronteerd.

David Schoch, normaal PIP-gastheer bij de PIP-expo’s, debuteert met een interactief zwembad waar het de bedoeling is dat bezoekers hun zielenroerselen even snel opschrijven op een briefje dat daarna in een flesje of aan een zelfgemaakt bootje in de het golfslagbad kan worden gelanceerd. De wind van de ventilatoren doet de rest. Een bevestiging van de speeltuinachtige opzet van de PIP exporeeks.

Uiteindelijk dalen we af naar de kelder die door Lucas van Eeden als een soort ‘oneng’ spookhuis is ingericht met geschilderde spinnenwebben, een wel heel zacht briesje van miniventilatoren en groenblauw ‘slime’, nog in de verpakking. Met als afsluiter in het verwarmingshok een toegevoegde aluminium buis met een gezicht dat zelf nog het meest verrast kijkt.

‘GRIP’ van PIP was te bezoeken op zaterdag 29 augustus 2020 van 16 tot 23 uur in The Grey Space in the Middle in Den Haag.