Just another Night of Experimental Boredom

Het evenement vindt net als vorig jaar plaats bij Singel222 in Dordrecht waar verschillende atelierruimtes tot projectieruimte zijn omgetoverd. Sommige Dordtse kunstenaars presenteren in eigen huis zoals Manuela Porceddu die een rustgevende zwart-wit video van een tuin projecteert over de fotografische opstelling in het atelier, eveneens geheel in zwart-wit.

In de gangen van het ateliergebouw zijn verschillende beeldschermen opgesteld met video’s waarin bijzonder weinig gebeurt en waarin de tijd alle ruimte krijgt om het beeld te beïnvloeden. Zo voert Robert Ladislas Derr een yogaoefening uit met een eeuwig brandende kaars in het bos en had Nico Parlevliet wat tijd over op het vliegveld van Singapore. In de lege kelder van het pand nemen we nog een denkbeeldig bad in geluid (een duidelijker omschrijving is nauwelijks mogelijk) van Casper van der Veen.

Lodge222 fungeert als plenaire ruimte voor een programma van video screenings en live performances. Het live programma vangt aan met de performance ‘Scheuren en Stapelen’, uitgevoerd door Ieke Trinks en Olivier Scheffer. De titel van het werk laat inderdaad niets te wensen over en hoewel Trinks de performance oorspronkelijk met de Amerikaanse kunstenaar Bernard Roddy heeft ontwikkeld, lijkt me deze geheel Nederlandse uitvoering minstens net zo goed als het origineel.

In ‘Elastic’ van Liz Rodda worden beelden van het leggen van een ei gecombineerd met een meisje dat langzaam in de modder verdwijnt. Ron Sluik probeert in ‘Da Steht ein Mann’ contact te krijgen met incidentele voorbijgangers, bomen en de ruimte in het algemeen. Zonder al te veel succes, maar met een transcendente video als resultaat. Topp & Dubio slagen er in om binnen de tijd (tot de politie het plaats delict heeft bereikt) in alle rust de graffiti-interventie ‘Fuck Beeldhouwers’ uit te voeren midden in de stad.

Vinny Montag laat met haar video ‘Fanclub’ zien dat ze heeft uitgevonden hoe twee ventilatoren in staat zijn een poster van een ventilator tegen de muur gedrukt kunnen houden. Dat is handig wanneer de rol plakband of pushpins buiten bereik zijn. Een typisch atelierwerkje, lijkt me. Op de gang van het ateliercomplex heeft Maarten Janssen een ingevulde sudoku puzzel op de wand geschilderd om te laten zien hoe een voltooid werk elke vorm van spanning ontbeert.

Peter Horneland trakteert de aanwezigen op een groepsenquête onder de noemer ‘Raise your hand’. Allerhande vragen worden op het publiek afgevuurd. Deze variëren van eenvoudige praktische zaken (“Raise your hand if you took a shower over the last 24 hrs…”) tot vragen die tot nadenken stemmen (“Raise your hand if you think your neighbour lied to one of the previous questions…”). Maar heel veel tijd om na te denken is er niet (“Raise your hand if you want me to stop now…”). De enquêteur noteert snel de resultaten die later worden gedeeld door het ingevulde vragenformulier aan de muur te hangen.

Traditiegetrouw wordt de Night of Experimental Boredom afgesloten door een te lang audiovisueel schouwspel van VONK. Deze keer knipperen er in plaats van kleurvlakken heldere lampen (met een bijpassend geluid) op statief. De aanvankelijke hypnotiserende werking van het onregelmatige patroon gaat naadloos over in een ongeduldig wachten op het einde, dat net als vorig jaar weer veel later plaatsvindt dan je hoopt. Ook het algoritme van Knipperflits Nr.4 blijkt exact gelijk aan Knipperflits Nr.1 dat in 2019 als video werd vertoond. Benieuwd welk nummer er volgend jaar op het programma zal staan.

The Second Night of Experimental Boredom @ Singel 222 in Dordrecht, 17 januari 2020.

Met werken van Katina Bitsicas, Greig Burgoyne & Lucy O’Donell, Robert Ladislas Derr, Bartolomé Ferrando, Peter Horneland, Maarten Janssen, Frans van Lent, Boris Marinin, Vinny Montag, Marnik Neven, Nico Parlevliet, Lucia Peiró, Liz Rodda, Pepe Romero, Ron Sluik, Topp & Dubio, Elia Torrecilla, ieke Trinks & Bernard Roddy, Casper van der Veen en VONK.