De Meest Eigentijdse Schilderijententoonstelling
Deze zomer is in het Dordrechts Museum de tentoonstelling met de titel “De Meest Eigentijdse Schilderijententoonstelling” te zien. De titel is een referentie aan René Daniëls. Het is een tentoonstelling die wil laten zien wat de schilderkunst in Nederland vermag in deze roerige tijd.
Na eerder gewaardeerde tentoonstellingen te hebben geweid aan de allerjongste schilderkunst met de tentoonstelling “What’s Up” (2011) en vervolgens te hebben geïnventariseerd wat de wederopleving van de schilderkunst in de tachtiger jaren heeft opgeleverd met de tentoonstelling “Stop Making Sense” maakt Dordrecht haar naam als schilders-stad eens te meer waar met deze tentoonstelling. Het is een onderzoek naar wat met schilderkunstige middelen gezegd kan worden en wat mogelijk is binnen de discipline. Wat hierbij opvalt is dat de schilderkunst grotendeels erg naar binnen is gericht: het gaat inderdaad over het medium, schilderkunstige thema’s of culturele context. Uitzonderingen als Ronald Ophuis, Raquel van Haver of Natasja Kensmil laten onverlet dat maatschappelijk engagement in deze tentoonstelling schaars aanwezig is.
De samenstellers van de tentoonstelling, Han Schuil en Gerrit Willems hebben daarnaast in de bekende cirkels gezocht van door het Mondriaanfonds gedoteerde schilders of alumni van de postacademische opleidingen, dus grote verrassingen komen we niet tegen. Dit neemt echter niet weg dat gemaakte keuzes in het oeuvre van de kunstenaars soms erg goed zijn en de tentoonstelling als geheel een levendig beeld geeft van schilderkunst. De inrichting was nu nog niet helemaal klaar, dus ik heb niet alles kunnen zien, bij deze een vrij willekeurige keuze uit het getoonde:
Rafaël Roozendaal: Into Time 15 6 01 – 2015
Bob Eikelboom doet het met verschillende invalshoeken
In deze schilderijen mag het publiek elementen
aanpassen(behalve in het museum, daar moet je van kunst afblijven)
Tijdje niets van gehoord: Michael Raedecker – Monitor – 2018
Emo Verkerk, Eric Berne – 2014, altijd de moeite waard!
Marlène Dumas heeft ook recent werk in bruikleen gegeven, en niet de minsten: Saved en Ancient, beiden 2018
Zoals ook deze: The Origin of Painting – 2018
Toch nog een mooie Raedecker, de voorgaande gemultipliceerd!
Er hangen ook intrigerende werkjes op de rand van abstractie en figuratie van Robert Zandvliet
Deze schilderijen van Helen Verhoeven zijn wel erg goed
Mother 9 – 2013
en Mother 8 – 2013
Grote gebaren van de piepjonge Ricardo van Eyk: The One Who Dies with the Most Toys – 2018
Esther Tielemans speelt met ruimte en drager : A Reflection of the Image Within – 2017
Ton Verhoef: Geen titel – 2014
Tjebbbe Beekman:Henry and Pablo Try to Avoid the Elephant on the Table – 2017
en His Sister – 2017
Van Raquel van Haver ben ik ook onder de indruk: Chanten (From the series “Spirits of the Soil”) – 2018
Klaas Kloosterboer speelt met dragers en verf
Ina van Zyl: What Are we Goïng to do About Water – 2014
Ina van Zyl: Darling Buds – 2015
Willem Weismann, woonachtig in London en dat is te zien aan zijn stijl:
U S – 2018
Frank Ammerlaan zoekt het in het universum met meteorietenstof, maar dit vindt ik visueel interessant
Philip Akkeman, zojuist nog zijn boek getoond en nu weer fantastische gefragmenteerde zelfportretten hier!
En, analytisch als altijd, ook in onderschilderingen die als gebroken tegels ogen.
Funky schilderijen van Fons Haagmans: LL Cool J – 2014
Morgan Betz: Cirque du sole – 2015, blokdruk en schilderkunst!
Betz maakt divers levendig werk: Untitled – 2014