Anne Forest / Lineage
Anne Forest bij HEDEN
5 september t/m 22 oktober 2016
Anne Forest is schijnbaar alom tegenwoordig sinds zij afstudeerde aan de KABK. Zo zit ze op dit moment weer bij de selectie voor de koninklijke prijs voor de schilderkunst en 9 september opende een tentoonstelling in HEDEN met recent werk.
De kunstenaar wordt geïntroduceerd door Jacko Brinkman, directeur van HEDEN
Hierna neemt Heske ten Cate, de hoofdredacteur van Mr. Motley, het woord om de tentoonstelling te openen.
Lillias – 2015
Het werk dat zij maakt oogt bijzonder aantrekkelijk, het zijn portretten in een bepaalde nogal archaïsche stijl waarbij zij van veel verschillende materialen en technieken gebruik maakt. Zij doet dat op een knappe manier: Ze varieert in 2D en 3D en als ze schildert varieert ze met de ondergrond van de schilderijen en mengt andere materialen zoals grind door de acrylverf die ze gebruikt.
Jan – 2015
Baragawi – 2015
Daarnaast gebruikt ze regelmatig textiel in verschillende texturen en dat heeft natuurlijk een gevolg voor het beeld. Zo zag ik een portret, geschilderd op een harig tapijtje, dat door de manier waarop de verf was aangebracht en de opstaande haartjes die erin verwerkt zitten het schilderij en de figuur daarop een aangenaam expressionistisch karakter krijgt. Evengoed schildert ze op houten panelen waarop in dunne lagen kleuren worden aangebracht. Ook dit oogt bijzonder fraai door een juist gemaakte keuze die het beeld versterkt.
Links Stas – 2015, rechts Heike – 2015
Jure – 2016
Een ander sterk element in haar portretten is het kleurgebruik waarin op een donkere achtergrond gloeiende kleuren de vorm en de atmosfeer bepalen. Soms gebruikte ze geen kleur en dan ogen de grijzen of de donkers met een witte lijn bijna als een fotonegatief. Het materiaalgebruik veroorzaakt zo een mystieke sfeer in het werk die de mythische uitstraling versterkt.
Gjon & Yahya – 2016
Mijn favoriet: Noy – 2016
De portretten zijn als portret niet heel herkenbaar: ze geven een idee van een persoon door kleding, haar, kleurgebruik en andere elementen die in het schilderij aanwezig zijn. Dit zijn meer dan eens dieren of plantmotieven wat het archaïsche karakter van het werk versterkt. De schilderijen hebben namen die aan mensen en dieren refereren, maar het blijven toch mogelijke mensen. Er ontstaat afstand tot de persoon, als bij een Maya-reliëf waarop mensen zijn afgebeeld.
Nino & Shane – 2015
Constance – 2016
Voor mijn gevoel zijn die mensfiguren echter meer aanleiding om materiaalgebruik en benadering te onderzoeken dan om herkenbare mensen neer te zetten. In dat eerste slaagt de kunstenaar volop, maar wat de kunstenaar met die mensfiguren wil zeggen weet ik nog niet echt.