n _ IETS in Kadmium Delft
Door Gerrit Jan de Rook
De titel van deze tentoonstelling is uitstekend gekozen: de ene groep bezoekers zal na enkele minuten vertrekken met het gevoel (haast) niets gezien te hebben terwijl de andere ruim een half uur blijft hangen en weggaat met de overtuiging zijn manier van kijken opgeschoond te hebben. Misschien moeten we voor de laatste wijze van kijken de term ‘slow looking’ invoeren. Want geduldig en zorgvuldig kijken, iets dat in de huidige tijd met zijn hoge mate van beeldconsumptie ongewoon geworden is, is voor deze expositie essentieel. Hier gaat niet om het primaire, algemene beeld maar om de details: de constructie, de schaduwen, de minieme verplaatsing en het procesverloop. De boodschap moet gezocht worden op de grens van het waarneembare, de bezoeker moet analytisch en met wijd open ogen observeren.
Daarom zijn de kunstwerken eigenlijk ook niet toe te lichten: als je het niet zelf ziet, heeft het weinig nut. Alleen als je het zelf ontdekt krijgt het meer waarde.
In de prettig compacte video die als inleiding fungeert spreekt mede-curator Rik van Hazendonk van ‘subtiele werken’ met alledaagse vormen en van nuances in een periode dat alles gepolariseerd is. Zijn compagnon Laura Abbink heeft het over de stad als beeldareaal en het zich richten op de situatie ‘tussen behoud en verval’. De kunstenaars op deze expositie tonen aan dat je met doodgewone dingen toch veelzeggende beelden kunt realiseren. Maar zonder aandachtige beschouwing blijven ze voor de bezoeker verborgen. Deze heeft het laatste woord en vindt het niets of iets. Of: IETS.
Onderstaande plaatjes tonen daarom ‘niets’, wilt u ‘iets’ of ‘IETS’ zien, dan zult u zelf moeten gaan kijken
