Crossing Border 2013

Jegens & Tevens was aanwezig op Crossing Border. Een impressie van opvallende bands die optraden op zaterdag.

De zaterdagavond werd in het Nationale Toneel geopend door de softe, maar relaxte klanken van het toepasselijk genaamde The Leisure Society uit Engeland.

The Leisure Society

Een vrolijke mix van folk en pop met af en toe een wat gevoeligere en diepere noot, zoals met de mooie uitvoering van het nummer We Were Wasted. Een nummer dat effectief gebruikt is voor de soundtrack van de Britse sociaal-realistische film Tyrannosaur. Muzikaal gezien was de band in topvorm en wist op momenten het publiek op innemende wijze te betrekken.

Savages

The Leisure Society vormde wel een groot contrast met de rauwe en op momenten confronterende klanken van Savages die de band opvolgde. Tijdens de soundcheck klonken er wat twijfelende stemmen in de zaal of de hype wel terecht was. Savages stelde echter niet teleur. De kracht van de band zit in de combinatie en spanning tussen kwetsbaarheid en agressie.

Savages

Zangeres Jehnny Beth was net als de andere bandleden gekleed in het zwart, maar bewoog zich soms katachtig op het podium in opvallende rode damesschoenen.

Savages

In de pers heeft de band zich vaak uitgelaten over het creëren van een nieuwe relatie met het publiek. Het probleem waar Savages voornamelijk tegen ageert is dat mensen tegenwoordig te afgeleid en verveeld zijn. Met hun performance probeert het vierkoppige vrouwengezelschap de luisteraar wakker te schudden. Hun doelstellingen zullen voor menig concertganger overkomen als pretentieus en onnodig idealistisch, maar de band wist te overtuigen met hun foutloze en energieke uitvoering van nummers  zoals Shut up en Husbands. Het gitaarspel van Gemma Thompson wisselde van hoekig en scherp naar korte uitspattingen.

Savages

Tussen de nummers door die varieerden van agressief naar reflecterend in de beste postpunk traditie, waren er momenten van stilte waar Beth het publiek uitdaagde. Op een onvergetelijk moment was er een onwerkelijke stilte toen zij  uitkeek over een nerveus publiek en er alleen het geluid van klikkende camera’s te horen was. Vanuit die rust werd het al snel dreigend en bouwde de band op naar een hevige climax zoals bij het nummer Don’t let the fucker get you down. Met hun optreden bewees Savages de hype voorbij te zijn. Gedreven en gevaarlijk, het publiek bij de strot gegrepen.

Warpaint

Na de muzikale maalstroom van Savages was de Amerikaanse band Warpaint een rustige en dromerige afsluiter van de avond. De vier dames hebben na het gelauwerde The Fool nog geen album uitgebracht, maar speelden wel een aantal nieuwe nummers die wat dansbaarder waren dan hun eerdere werk. De band speelde hypnotische gitaarhymnen voorzien van meerstemmige zang, bij vlagen psychedelisch en melancholiek. Zo magisch als het optreden op Lowlands 2011 was het echter niet. Hoewel mooi gespeeld maakten de dames een wat afstandelijke indruk op het publiek. Een toegift zat er ondanks flink wat gejuich helaas niet in. Toen was Crossing Border toch echt voorbij.

Warpaint

Foto’s: Suzan Groothuis