Undercover in Delft: Eb en overvloed

Op verzoek van de redactie toog ik naar kunstruimte 38CC in Delft, naar de solo tentoonstelling van Rachel Bacon. Haar atelier heeft zij bij Billytown in Den Haag.

Ik kende het werk van Rachel Bacon niet heel goed. Tijdens de jubileumtentoonstelling van Gemak afgelopen november, zag ik voor het eerst werk van haar: papieren stoeptegels. Voor 38CC maakte ze een nieuw werk van papier. Weer viel me op hoe zorgvuldig haar werk gemaakt is.

Bacon heeft zich voor dit werk laten inspireren door de geschiedenis van Delft. Kunstruimte 38CC ligt aan de Schie, en dit water verbindt al eeuwenlang Delft met Delfshaven en daarmee met de grote wereldzeeën. In de 17e eeuw liet de Delfste Kamer van de VOC handelsschepen naar Indië vertrekken. Dat maakte Delft een belangrijke wereldspeler op het gebied van handel.
Bacon verwijst naar deze handelsgeschiedenis door de hedendaagse variant in beeld te brengen.

Een installatie van schepen op de grond waaruit een gigantische stapels containers oprijzen staan in het midden van de zaal opgesteld. De containers dreigen elk moment om te vallen waarmee Bacon lijkt te willen zeggen dat het evenwicht in de huidige handel ontbreekt. In de hoek hangt een overzicht van wat er per container vervoert wordt. Onvoorstelbare hoeveelheden elektrische tandenborstels bijvoorbeeld, onze consumptie kent geen grenzen. Letterlijk en figuurlijk.

Op de muur tekende Bacon een lijn van exact 397 meter. Dat is de lengte van het grootste containerschip dat nu vaart. Bacon zorgt er voor dat ik me begin te beseffen dat de handel over zee onvoorstelbare proporties heeft aangenomen, op het krankzinnige af als je er echt goed bij stil staat.

38CC heeft naast een zaal ook een kluis waar geëxposeerd wordt, een leuk extraatje. Bacon toont hier een videowerk, voor haar een nieuw metier. Maar het resultaat is goed, een fascinerende film over consumptie en overvloed.

Waar de papieren installatie wat stijve trekken vertoont en in het keurslijf van het concept geduwd lijkt, is de video veel losser. In die zin dat het toeval een grote rol speelt. In een hangmat worden afgedankte goederen gegooid. Sommige spullen donderen de hangmat uit, kaatsen terug en andere blijven keurig in het midden liggen. Natuurlijk ligt er een plan aan de film ten grondslag maar hoe het uitpakt laat zich niet sturen. Een groot verschil met het werk in de zaal.

De video fascineert me langer en ik denk om bovengenoemde reden, het is speels en onvoorspelbaar.

38CC tenslotte is een leuke sympathieke expositieruimte. Ik was er nog niet eerder geweest maar lees op hun website dat er al meerdere kunstenaars uit Den Haag hebben geëxposeerd zoals Zeger Reyers en André Kruysen. Een ruimte om in de gaten te houden, op een mooie zomerse dag fiets je er zo naar toe.