Inner Lands

In het Filmhuis is videowerk te zien van Jacco Olivier, Sabrina Ratté en Mircea Cantor. Het is een hele kleine expositie, maar ik vind het desalniettemin interessant dat er videokunst in een Filmhuis te zien is. Het werk van zowel Jacco Olivier als Sabrina Ratté tonen een soort hallucinerende landschappen. Jacco Olivier is in de eerste plaats een schilder en in zijn film Landscape wordt een schilderij dan ook van top tot teen bekeken, eigenlijk zoals je je als kijker kan verliezen in penseelstreken.

Jacco Olivier – Landscape

Het is echter geen normaal schilderij, maar een soort 3D ervaring. De afzonderlijke lagen van het schilderij bewegen op verschillende snelheden en dat zorgt dat het voor je ogen uit elkaar valt en beweegt. De techniek erachter is mij niet direct duidelijk, volgens de begeleidende tekst heeft hij alle afzonderlijke fases of lagen gefotografeerd en tot geprojecteerde animaties gecombineerd. Ik ervaar niet zoals de tekst beschrijft de sporen en beslissingen die de schilder heeft genomen, wel doet het mij fantaseren over hoe het zou zijn om in een schilderij te zitten. Omringt door een vlek hier, een streep daar. Alsof je in de ruimte zweeft met planeten om je heen. Een volledige 3D ervaring met brilletje en al, dat de vlekken op je af komen, zou dan helemaal geweldig zijn.

Jacco Olivier – Rabbit Hole

Jacco Olivier – Rabbit Hole

Ongeveer hetzelfde als in Landscape doet Jacco Olivier in Rabbit Hole, dit werk wordt op de grond geprojecteerd. Het lijk iets kunstmatiger, misschien is het op een glasplaats geschilderd of met een soort neon-kleuren. Dit, en dat het om een centraal punt lijkt te gaan, verhogen het ruimte effect.

Sabrina Ratté – Activated Memory I

Sabrina Ratté werkt met ‘glitches’: foutjes in de software die onverwachte esthetische juweeltjes op kunnen leveren. Het is dan ook een hele leuke visuele ervaring. Er zijn wat plaatjes van bomen en een meertje maar die zijn plat. Het effect lijkt een beetje op een videospelletje (van alweer een tijd geleden) waarbij er elementen nog niet helemaal uitgewerkt waren. Je liep dan met je personage om een struik heen en dan bleek de struik helemaal plat te zijn, als een soort decorstuk.
Ratté beweegt die decorstukken, of misschien komen er bomen van vier verschillende kanten.

Sabrina Ratté – Activated Memory I

Het werk van Mircea Cantor heb ik helaas nog niet kunnen zien. De beschrijving prikkelt echter zeer, dus stap voor zondag nog even binnen in het Filmhuis.

Inner Lands
Filmhuis Den Haag
t/m 14 juli