For@ en Faun@

De Manifestatie Ja Natuurlijk heeft deze zomer Den Haag in zijn greep. De schrijversestafette For@ en Faun@ die hierbij hoort mag niet aan onze aandacht ontsnappen, het is een pareltje op het web.

Kunstenaars Sjaak Langenberg en Rosé de Beer nodigden 16 schrijvers uit om in de huid van een dier te kruipen. Dit moeten we ruim opvatten want een plant behoort hier ook toe. Hun dierlijke bevindingen noteren ze op facebook en twitter. Leuk om te volgen, bij vlagen komen er zelfs  geniale teksten voorbij en zo dringt Ja Natuurlijk ook je huiskamer, werkkamer, treinreis binnen.

Schrijfster Esther Gerritsen kroop in de huid van de Tweeblaarkanniedood, een plant met slechts twee bladeren die stokoud kan worden. Op 3 februari postte deze plant: Na een tijdje vergeet je alles, zelfs uit te sterven.

Maria Barnas nam de gedaante van de huiszwam aan: De huiszwam kan overal opduiken. Hij verspreidt zich eerst als gerucht, dan als een hardnekkige roddel, om uiteindelijk als het meest verschrikkelijke geheim dat niemand voor zich kan houden de donkerste plekken van alle huizen te beheersen. Zo komt de huiszwam moeiteloos overal en hij is nergens welkom. De huiszwam trekt zich hier niets van aan. Juist waar hij geweerd wordt, bloeit en bloost hij en komt hij elke keer nog iets extravaganter terug.

Vrouwkje Tuinman als naaktslak was ook een genoegen. Zij begon elk bericht met: Naaktslak zoekt of naaktslak weet …..erg prettig want in de hoos berichten die je dagelijks via facebook binnen krijgt wil het betreffende dier nog wel eens aan je aandacht ontsnapt zijn, en dan zijn veel van de berichten uiterst raadselachtig of zelfs onbegrijpelijk.

Naaktslak neemt afscheid van zijn volgers

Op facebook zijn de berichten voorzien van hele aansprekende foto’s of tekeningen. Daardoor heeft het volgen van deze estafette op facebook mijn voorkeur boven twitter. Al staat de teller van twitter inmiddels op de indrukwekkende hoeveelheid van 1.121 tweets.

Wie nu For@ en Faun@ bezoekt treft er Matthijs van Boxsel aan als de Stier van Potter. Iedereen kent hem en nu spreekt hij tot ons. De berichten van de stier zijn mij vaak te ingewikkeld. Bijvoorbeeld: “Het Boek van Denkbeeldige Wezens van Borges noemt de Minotaurus, mens met stierenhoofd of vv, maar geen in zichzelf tegenstrijdige stier.”
Of: “Ik zeg liever: – Die Potter, die Rose Bonheur… heerlyk! Is ‘t niet of je een stier ziet?’ Multatuli Idee 1230”.

Dat niet elk beestje even leuk tweet, mag geenszins de pret drukken. De vele stemmen, berichten, foto’s en originele invalshoeken maken dit tot een goed internet kunstproject. Wat al geen sinecure is, een kunstproject op het web. Ik ken er niet veel. En elke twee weken klinkt er een ander geluid. Gerbrand Bakker wordt nog verwacht. Daar kijk ik naar uit, zijn boek ‘Boven is het stil’ staat in mijn top tien.

Nadeel is dat alle tweets nu de naam Stier van Potter dragen terwijl er dus ook getweet is door de Tweeblaarkanniedood, de huiszwam, de naaktslak etc. Dat is een beperking van twitter, de profielnaam kan niet gewijzigd worden op onderdelen. Idem voor facebook. Keurig is de afbeelding van de stier van Potter gebruikt als profielfoto, maar ook alle berichten in de geschiedenis dragen nu deze afbeelding. Dat is jammer, want als ik door de geschiedenis scroll kan ik nu lang niet altijd goed vinden welk dier of plant een bepaald bericht gepost heeft.

Rosé de Beer heeft de vormgeving van het project voor haar rekening genomen en dat heeft ze ontzettend goed gedaan. De presentatie van dit project in het GEM ziet er prachtig uit en ook de twitter pagina is op en top. Het beeldmerk van het project is ook vernuftig bedacht. Dat geeft dit project echt een meerwaarde. Het oog wordt gestreeld, en niet alleen met mooie teksten.