Hoogtij # 32: Eline van der Haak

Tijdens Hoogtij #32 afgelopen vrijdag was het weer mogelijk om meerdere galeries en tentoonstellingsplekken in Den Haag te bekijken. Bijzonder aan de Hoogtij avonden vind ik dat je in een kort tijdbestek een goed overzicht kan krijgen van wat er op dit moment aan beeldende kunst wordt getoond en hoe verschillend de insteek is van de deelnemende instellingen.

Zo hebben wij eerst galerie Maurits van de Laar bezocht waar werk is te zien van Robine Clignett, Erik Pape en Nour-Eddine Jarram. Vooral de pastels van de laatste kunstenaar vond ik zelf bijzonder indrukkwekkend, door de sprookjesachtige sfeer en het gebruik van donkere kleuren die een soort duister gevoel oproepen. Van de Laar gaf ons extra informatie over de kunstenaars en gaf aan dat zijn keuze om juist deze mensen gelijktijdig te tonen vooral op intuïtie is gebaseerd. Tijdens ons bezoek in de galerie kwamen langzaamaan steeds meer mensen binnendruppelen.

werk van Nour-Eddine Jarram

werk van Nour-Eddine Jarram

Bij galerie Nouvelles Images waren wij geruime tijd de enige bezoekers, wat ons de mogelijkheid gaf om de werken goed in alle rust te bekijken. Beneden worden op dit moment onder andere schilderijen van de 70-jarige Toon Teeken gepresenteerd. Deze schilderijen bewijzen maar weer eens dat niet alleen jonge kunstenaars – waar in de kunstwereld naar mijn idee vaak een focus op ligt – vernieuwende en inspirerende werken kunnen maken. De schilderijen spetteren door het uitbundige kleurgebruik als het ware van de muur en geven een gevoel van levensenergie en opwinding.
Het viel mij op dat het aantal bezoekers in de galerie vrij laag bleef.  Zou dit te maken kunnen hebben met het feit dat er bij Nouvelles Images aangebeld moet worden en de toegang toch iets meer hoogdrempelig is dan op andere plekken? Dat zou zonde zijn, omdat het juist goed is dat ook deze galerie tijdens Hoogtij haar deuren openstelt en dus juist voor iedereen toegankelijk is.

werk van Toon Teeken

werk van Toon Teeken

Bij galerie Vonkel maakte de galeriehouder ons duidelijk dat hij het liefst nieuw werk van jonge kunstenaars toont dat inspeelt op de actualiteit. Met name de vraag welke invloed kunst heeft op hedendaagse media moet op een bepaalde manier in het werk een rol spelen. Zo is nu het werk van de 24-jarige Alex Baams te zien, die een jaar lang schilderijtjes ‘postte’ op Facebook op eenzelfde manier waarop anderen vaak foto’s posten. De werkjes zijn nu dus in Vonkel te zien en krijgen misschien ook daardoor meteen een andere waarde dan toen ze de wereld inkwamen via Facebook. Doordat we nu met schilderijen te maken hebben, die meteen doen denken aan foto’s die wij allemaal iedere dag voorbij zijn komen op de ‘social networks’, laat het ons nadenken over het nut van dit soort beeldmededelingen. Een foto is zo gemaakt en gepost, een schilderij juist niet. Waarom is het eigenlijk interessant voor anderen om te zien dat iemand een ijsje gaat eten of nieuwe schoenen heeft gekocht?

werk van Alex Baams

werk van Alex Baams

werk van Alex Baams

Naast de galeries is het tijdens Hoogtij mogelijk om tentoonstellingsplekken van andere aard te bezoeken. Zo waren wij dit keer best even aan het zoeken naar een steeg die zich op het Spui zou moeten bevinden. Uiteindelijk kwamen wij aan bij een woning waar de steeg achter zou moeten liggen. De bewoner en kunstenaar, Denis Oudendijk van REFUNC vertelde mij dat hij sinds kort op het Spui woont. Toen hij op zoek ging naar de meterkast en een deur in de hal opentrok trof hij tot zijn verbazing een hele steeg aan die tot de straatkant loopt. Bezoekers konden tijdens Hoogtij de zeer smalle steeg betreden en aan het eind een werk zien dat bestond uit ballonnen die door ventilatoren de lucht in werden geblazen met daarop een fel groen licht en stroboscopen geprojecteerd. Interessanter vond ik het om het werk vanaf de straatkant te bekijken, waar kleine kijkgaatjes in de muur zijn geplaatst. Wanneer het werk vanaf deze kant wordt bekeken, lijkt het wel alsof er moleculen door de lucht zweven of dat er in ieder geval een soort chemisch proces aan de gang is. Mooie bijkomstigheid is de interesse van sommige voorbijgangers die zich begonnen af te vragen waarom wij daar stonden en waar wij eigenlijk naar keken. Ook zij wilden wel eens zien wat er zich achter die deur bevond. Op deze manier ontstaat een laagdrempeligheid en heeft de kunst de mogelijkheid om ook kijkers aan te trekken die misschien niet meteen een galerie binnen zouden stappen.

Refunc

Ten slotte hebben wij onze avond afgerond in Gemak. Een plek die al vanaf het begin van de avond druk bezocht werd en misschien ook makkelijk toegankelijk is. Door de grote open ramen kan vanaf buiten al een beeld worden gevormd van wat binnen te zien is. Marie-Jeanne de Rooij, directeur van Gemak besteedt met de huidige tentoonstelling aandacht aan internationale vrouwendag. Zelf gaf zij aan dat dit nou niet meteen opgevat moet worden als een soort feministische insteek, eerder dat los van het man of vrouw zijn het belangrijk is om stil te staan bij verschillen die er tussen mensen bestaan op de wereld. Zij tonen het werk van drie vrouwelijke kunstenaars (Claudie de Cleen, Guda Koster en Juuke Schoorl) van verschillende leeftijden en die gebruik maken van diverse media. Helaas hebben wij dit keer niet alle tentoonstellingen kunnen bezoeken. Voor de volgende Hoogtij staan dan ook weer andere plekken op mijn agenda.