De frequentie van materiaal

Een andere student die afgelopen weekend een presentatie hield is Jonas Gruska. Hij studeert Sonologie aan het Conservatorium. Op verzoek van de Vrije Academie / GEMAK gaf hij zaterdag 16 maart jl. een performance.

Volgens de wetten der natuur heeft elk materiaal een frequentie waarop het geluid kan voortbrengen. Gruska zocht de frequentie van hele verschillende metalen objecten; een plaat, een leeg blik olijfolie, een afrastering.
Hij plaatste er kleine sensoren tegenaan, ontwikkelde een enorm ingewikkeld uitziende computer-compositie van 15 minuten. En wij luisterden.

Wat er vervolgens gebeurde was vrij bizar. Kwam het geluid eerst, zoals je oren blijkbaar gewend zijn, duidelijk van links of rechts, op een gegeven kwam het geluid nergens meer vandaan maar zat het vastgenageld in je hoofd. Althans, zo beleefde ik het. Ik was volledig mijn oriëntatie kwijt. Er schijnt een ziekte te zijn die zich kenmerkt doordat je altijd een toon hoort. Die toon is er niet echt maar zit in het hoofd.

Ik denk dat het bij elkaar nog geen 2 minuten duurde dat gevoel van een geluid voor altijd opgeslagen in je hoofd. Indrukwekkend was het, bijna angstaanjagend.
Elk materiaal heeft zijn frequentie. Gruska beheerst de natuurwetten tot in detail en kan er vervolgens heel gecontroleerd mee spelen.