Weekendtip # 43

Pas geleden bezocht ik dan eindelijk het vernieuwde Stedelijk Museum in Amsterdam. Ik kwam voor het nieuwe gebouw en voor de tentoonstelling van Mike Kelley. Maar werd  het meest getroffen door het nieuwste werk van Guido van der Werve ‘Nummer veertien, home’.

filmstill ‘Nummer veertien, home’

Deze film is een poëtische verbeelding van Van der Werve’s jeugdherinneringen aan zijn ouderlijk huis in Papendrecht, het leven van zijn jeugdheld Alexander de Grote en een verslag van een onvoorstelbare atletische prestatie: zeven triatlons in slechts twintig dagen (1700 km.).
Van der Werve zwemt, fietst en rent van de Heiligkruiskerk in Warschau naar de begraafplaats Père Lachaise in Parijs en overbrugt hiermee de afstand tussen het officiële graf van de componist Frédéric Chopin en diens hart, dat na zijn dood door zijn zus naar Polen werd gesmokkeld om in zijn geboortegrond te worden begraven. Chopin en Alexander de Grote zijn vanaf zijn jeugd belangrijke inspiratiebronnen voor Van der Werve. Net als hen verliet ook Van der Werve op negentien jarige leeftijd het ouderlijk huis. Chopin en De Grote keerden echter niet meer terug.

Deze film is deels in Papendrecht geschoten, waar Van der Werve geboren en getogen is. Zijn ouderlijk huis, waar zijn moeder al veertig jaar woont, speelt een cruciale rol in de dramatische ontknoping van de film. Het ouderlijk huis wordt opgeblazen, de ruiten vliegen er letterlijk uit. Visueel enorm spectaculair.

‘Nummer veertien, home’  is te zien tot en met 28 april a.s. in Amsterdam. De film duurt 55 minuten en start elk heel uur.