Mijn atelier: Rachel Bacon
Vroeger heb ik veel in en aan huis gewerkt; in projectruimtes of als artist-in-residence. Ik werkte in vliegtuigen, in het openbaar vervoer, tijdens mijn lunchpauze bij baantjes…ik heb geleerd om overal en onder allerlei omstandigheden te werken.
Werk en leven vermengden zich volledig. Dat was financieel ook noodzakelijk. Later heb ik een vast atelier gevonden waardoor er meer onderscheid tussen leven en werk ontstond; een onderscheid tussen het alledaagse leven en de wereld die ik creëer volgens mijn eigen regels. Dit ben ik steeds belangrijker gaan vinden.
In mijn werk gaat het juist vaak over het alledaagse, in het atelier daarentegen neem ik afstand van het alledaagse, om er op een eigen manier naar terug te keren in het werk. In principe kan dit altijd en overal, alleen in een aparte ruimte werkt het veel duidelijker. Behalve een werkplek is mijn atelier ook vooral een denkbeeldige ruimte; het is de plek waar ik vanuit het niets alles opnieuw bekijk.
Ik heb lange tijd gedacht dat de ideale situatie voor mij een atelier aan huis zou zijn. De laatste vijf jaar heb ik een atelier tegenover mijn woonruimte. Een vaste werkplek heeft veel betekent voor mij, het heeft een soort stabiliteit en continuïteit gegeven in mijn ontwikkeling, na al die tijdelijke plekken. Maar door de slechte isolatie is het heel gehorig en ik heb heel veel last van het geluid van de buren. In het niets moet er vooral ook niets zijn. Ik heb een punt bereikt waar ik niet meer verder wil op deze plek, ik ben nu aan het uitzoeken hoe het verder moet, het is een spannende tijd met veel nieuwe mogelijkheden.
Om in beweging te komen heb ik nu voor twee maanden een atelier gehuurd, bij Billytown, van een kunstenaar die nu in China zit. Aan beide kanten van dit atelier zijn lege ruimtes, maar verder in de gang zijn er andere kunstenaars aan het werk. Het is heel rustig, (wat ook betekent dat ik zelf lawaai kan maken en niemand daarmee zal storen) maar er is ook aanspraak. Ik heb het daar erg naar mijn zin, vooral omdat ik er in alle stilte kan zijn. De ruimte is erg mooi, en gaf meteen een nieuwe helderheid, ik kwam binnen en had snel oplossingen voor werken waar ik al een tijd geen raad mee wist.
Soms laat ik de deur open, dan kijkt iemand naar binnen, of zwaait tijdens het voorbij lopen, andere keren is het dicht, dan ben ik heel geconcentreerd iets aan het doen, muziek aan het maken of zit ik vooruit te staren…Uiteindelijk zijn er geen neutrale ruimtes, alles heeft invloed op elkaar, daarom is het zo fijn om in een in prettig omgeving en ruimte nu te kunnen werken, daaruit ontstaat een soort gezamenlijke krachtveld, waar iedereen aan bijdraagt.