Live blog lezing Thijs Ebbe Fokkens

De lezing gaat over een paar minuten beginnen en is live te volgen via dit blog!

Speciaal voor Platform57 maakte Thijs een werk getiteld TitleTK3D, een foto hiervan is onderaan dit blog te zien.

Tekeningen die ontstaan vanuit een vraag, ik vertrek altijd vanuit een vraag, vertelt Thijs. Ik sta vragend in de wereld en krijg mondjesmaat antwoorden. Sporadisch kom ik een vorm tegen, gaat hij verder, die niet meteen zijn functie prijsgeeft. Ik maak zelf vormen die vragen stellen. Vorm, functionaliteit en betekenis zijn begrippen die me fascineren. Ik teken vormen die ogenschijnlijk betekenis hebben, wat we denken te kennen maar vormen zijn soms hermetisch, autonoom, ze dwingen je opnieuw te kijken. In tekeningen heb ik niets te maken met zwaartekracht of weersinvloeden. Ik kan me alles permitteren.

Ruimtelijk staat in de echte wereld, vertelt Thijs. Hij ging beide werelden, die van de tekening en ruimtelijke vormen combineren. Infecteren noemt hij het. Tekeningen in de ruimte zijn het resultaat.

Er ontstond nieuw werk: aan de ene kant tekening aangevuld met schaduwlijnen, aan de andere kant het ruimtelijke stuk. Hij noemde dat werk ‘Hybride’. Zijn streven is zijn gedachten te materialiseren. Hij wil niet illustratief werken.

Pogingen van mensen om grip te krijgen op de wereld fascineren hem enorm, vertelt hij. Hij laat de verdeeltjesversneller zien die vorig jaar in het nieuws was.
Hij steelt hiervan, de vorm, de ruimtelijkheid, de belofte het onbekende in het domein van het bekende te kunnen trekken en de gekunsteldheid hiervan.  Fotografie was een volgend medium dat hij ging gebruiken. Was eerst de aard van de afbeelding belangrijk, zijn werk wordt in de loop der tijd verhalender.

Er ontstonden gestolde taferelen in de ruimte, hij brengt structuur aan of haalt het juist weg. Soms wil hij een ruimte verstoren.
Soms is alleen een foto en een “uitgeklede” ruimtelijke installatie voldoende. Zijn proces is intuïtief. Hij voelt zich schepper en ontdekker. Het lijkt wel alsof het werk er al is maar nog gevonden moet worden. Het bestaan van het ideale perspectief om de wereld te bekijken. Okay, hij weet dat dat een illusie is. Thijs toont een titel ‘Too big to fail”.

Met een onaf bouwsel suggereert hij een tussenmoment te tonen, het is niet af, altijd gaande en onderweg. Wat aanvankelijk ongenaakbaar lijkt, wil hij openen. Ademgaten maken, noemt hij het. Er ontstaat een kleine discussie of dat wel een woord is. Klopt mooi want ademgaten geven gelegenheid even na te denken. Thijs wil hardop beeldend denken, en zijn denken kan men bekijken.

Nu het moment om vragen te stellen.
V: Binnen hangen foto’s van vorige ruimtelijke werken die nu op zichzelf staan. Hoe verhouden die zich tot het ruimtelijk werk?
A: Beide moeten zelfstandig functioneren. Ik maak een conceptueel frame. Het is een doorlopend proces, beweeglijk. Resultaten wisselen elkaar af, volgen elkaar op. Men kan het werk op verschillende manieren ervaren. Er is niet een complex verhaal te vertellen. Ik speel met het verlangen naar duidelijkheid.

Iemand uit de zaal zegt dat Thijs sowieso verwarring schept. Wil hij die verwarring houden of wegnemen? Ik blijf me af vragen in godsnaam wat is dit? zegt ze. Thijs knikt, liefst zo lang mogelijk, zegt hij, verwarring houden. Het is ergens nooit af. Maar wil men niet verward worden, ook goed. Loop dan maar door.

Je moet toch wel hartstikke gek zijn om dit te gaan bouwen, wie doet zoiets zegt een meneer. Dat roept vragen op maar dat kan niet iedereen aan, daar is een zekere stevigheid voor nodig, concludeert hij vervolgens.
Thijs vindt het fijn dat Platform 57 een plek is waar veel ongeoefende kunstkijkers voorbij komen. Geeft mooie gesprekken met mensen die openstaan zonder allerlei vocabulaire of verwijzingen naar andere kunstenaars. Hij wil niet bepalen hoe zijn werk bekeken moet worden. Hij is geïnteresseerd in hoe het mechanisme van betekenis geven werkt. De kunst doet dat op een bepaalde manier, en soms gaat dat heel anders. Dat vindt hij interessant. Hij wil een verhaal manipuleren, niet het kijken.

Thijs vertelt dat hij verlangt naar overzicht, hij kan dingen als bewijzen van waarheid zien. Ach nee, niet echt lacht hij, ik ben slim genoeg. Beetje romantisch ook, het houdt me bezig en ik  blijf daardoor zoeken naar betekenissen zegt hij. Ik wil niet analyseren waarom ik de cirkel zo fijn vind, de cirkel is niet voor ons gemaakt in de natuur zie je hem bijna niet zo perfect. Een soort Goddelijk perspectief.