Avontuur
Een uurtje voordat de deelnemers binnen zullen komen, spreek ik Puck Verkade bij Heden Hier in de Weimarstraat. Vanavond kan men haar portret schilderen in het kader van haar kunstproject ‘De avonturen van de alleskunner’. Er zijn inmiddels al heel veel portretten van haar geschilderd en getekend, en de komende weken kan dat nog steeds. Puck streeft ernaar 99 portretten van zichzelf te hebben.
“Hoe kijken we naar elkaar, jij naar mij en ik naar jou. Ben ik wie ik ben? Hoe ziet iemand mij? Hoe vormt een portret van jezelf zich?”. Allemaal vragen waar ze zich mee bezig houdt en ze hoopt op 99 antwoorden, die straks in juni allemaal tentoongesteld worden in de ruimte van Heden Hier.
Bij de meeste portretten komen een aantal algemene kenmerken overeen; een meisje met een grote bos rood haar, groene blouse, blauwe achtergrond. Het is Puck opgevallen dat ze de schilder zelf in de portretten terug ziet, iemand met kleine ogen schildert haar ook met kleine ogen. Alsof twee gezichten zich mengen.
De avonturen van de alleskunner dus. Haar eindthesis aan de kunstacademie ging daar ook deels over. Puck studeerde zomer 2011 af aan de Koninklijke academie. De kunstenaar als alles kunstenaar, gerelateerd aan tijdgeest van nu: youtube, informatiemaatschappij e.d. vertelt ze. Dat doet iets met de positie van de kunstenaar en hoe men die kunstenaar ziet.
“Het gaat over een generatie kunstenaars, mijn generatie ”.
Puck werkt drie maanden bij Heden Hier, als een residency. Haar plan veranderde meteen zodra ze op deze plek gesetteld was door de ervaringen die ze opdeed en de mensen die ze ontmoette. De huidige identiteit van een kunstenaar zijn, dat boeit haar. Ze wisselt steeds van rol. Heden Hier is tijdelijk haar atelier maar enkele malen per week ook het atelier van anderen als men haar komt schilderen. Het publiek is kijker en maker tegelijk. Naast dat ze beeldend kunstenaar is, is ze nu ook aan het schrijven (een blog over dit project) en curator van een tentoonstelling straks waarin alle portretten worden opgenomen.
Puck doet mee aan het televisieprogramma ‘De nieuwe Rembrandt’ in het kader van dit project. Op dit moment van schrijven is Puck twee rondes verder. Ze vertelt dat realityshows en talentenjachten voor haar fenomenen waren die ze vanaf de bank bekeek en waar vooral anderen aan meededen. “Als kijker heb je geen idee hoe het programma eigenlijk in elkaar steekt” weet ze nu. Ze besloot mee te doen en zodra ze door de eerste ronde zou zijn, alles te filmen. Scènes die opnieuw moeten, alles. Ze vroeg toestemming aan de Avro en aan IDtv en die kreeg ze. Ze speelt weer met de verschillende rollen. De cameramensen van het programma werden voor haar camera acteurs. Zijzelf werd deelnemer en maker tegelijk. Kijken en bekeken worden. Ze relativeert: “kunst en televisie is een rare combinatie hoor. Ik wilde er vooral een werk over maken en me niet laten meeslepen door het wedstrijdvirus. Ik was deelnemer en regisseur tegelijk, dat ging steeds meer wringen. Ik was deels zelf materiaal. Het heeft niets met een normale situatie te maken.”
Dan is het tegen zeven uur ’s avonds en de deelnemers druppelen binnen. Zo ook twee vriendinnen die elkaar nog kennen via het studentenhuis. De een heeft geneeskunde gestudeerd en doet nu promotie onderzoek, de ander heeft criminologie gestudeerd en zoekt nu een baan. Voordat ze een streek op het doek hebben gezet zeggen ze al tegen Puck dat ze niet beledigd zullen zijn als ze hun werken weggooit. Ze zijn door meer kunstzinnige vrienden meegenomen en wilden wel eens een avondje ‘out of the box’. Ze schuiven hun ezels gezellig tegen elkaar aan en met een dikke kwast schilderen ze eerst maar eens het hele doek blauw.