Soleil chaud, soleil tardif
Fondation Vincent van Gogh, Arles (F)
tentoonstelling loopt van 21.04 t/m 28.10 2018
In Arles in de Franse Provence bestaat sinds enige jaren de Fondation Vincent van Gogh. Aangezien van Gogh een bewogen periode heeft meegemaakt in Arles en nabijheid en hij belangrijk werk in zijn oeuvre daar heeft geschilderd wilde men een aandachtspunt voor de vele bezoekers die naar Arles reizen wegens de populaire schilder. Sinds 2014 is er dan deze Fondation wiens ambitie het is de invloed van Vincent van Gogh op de contemporaine kunst te laten zien en zijn erfenis te archiveren. Deze zomer is er een tentoonstelling te zien die gaat over de zon als beeld voor het hoogtepunt van het modernisme en als energie van het postmodernisme.
De tentoonstelling laat werk van tien kunstenaars zien uit de laatste twee eeuwen die een bepaald beeld geven van ontwikkelingen in die periode. Opvallend is een vroege kunstenaar als Adolphe Monticelli die van invloed was op van Gogh met zijn kwaststreek, maar bijvoorbeeld ook Sun Ra’s Arkestra. Dit bij tijd en wijle hevig swingend orkest vol zeer getalenteerde musici werd geleid door Sun Ra, een persona van pianist H.P. Blount die de wereld wilde redden. Hij beweerde zelf van Saturnus te komen en met een mengsel van Afrikaans en Afro-Amerikaans theater en Cosmo Afro-futurist Philosophy probeerde hij een boog (arch) tussen de wereld en zijn orchestra te creëren en zo de mensheid tot verlichting en vrede te brengen.
Kunstenaars als Joan Mitchell die in de vijftiger jaren de V.S. van het expressionisme verruilde voor de Franse kunstwereld herbergt twee werelden en de Libanese Etel Adnan woonde een tijd in San Francisco waar zij prachtige zonnige landschappen schilderde met bijvoorbeeld Mount Tamalpaïs als onderwerp. Een verassing voor mij waren de gouaches van Alexander Calder die een zelfde soort levensvreugde tonen als zijn sculpturen.
Het is kortom een afwisselende tentoonstelling waarbij een schilder als Sigmar Polke misschien opeens een beetje een vreemde eend is, maar het is altijd fijn zijn werk te zien en eigenlijk zijn alle vertegenwoordigde kunstenaars een beetje vreemde eenden zoals de Don Quichotte in het eerste schilderij van Monticelli.
Mocht u in de buurt zijn is deze tentoonstelling zeker aan te raden!
Adolphe Monticelli: Don Quichotte in strijd met de windmolens
Adolphe Monticelli: La roche persée – 1881-1882
Vincent van Gogh: Portrait d’un jeune paysan – 1889
Vincent van Gogh: Champ de blé avec gerbes – 1888
Pablo Picasso: Tête d’homme au chapeau de paille – 1971
Verrassende gouaches van Alexander Calder: Saché – 1972
Pablo Picasso: Nu couché et homme jouant de la guitarre – 1970
Germaine Richier: La mandoline ou la cigale – 1954-1955
Alexander Calder: Spirale segmentée – 1974
Alexander Calder: Composition à la spirale – 1970 – 1976
Sigmar Polke: Lapis-Lazuli II – 1994
Sigmar Polke: Moderne Kunst – 1968
Giorgio de Chirico: Soleil sûr chevalet – 1968
Giorgio de Chirico: Les deux soleils – 1969
Joan Mitchell: Sunflowers – 1990 – 1991
Joan Mitchell: No Birds – 1987- 1988
Sun Ra Arkestra in action in glorious black and white
Hoezen van vynil platen van het Sun-Ra orkest
Etel Adnan: Le poids du monde 21 – 2016
Vlnr – Etel Adnan: Le Poids du monde 22 – 2016, sans titre – 2013, Le Poids du monde 26 – 2016
Etel Adnan: L’apocalypse Arabe, poème XI – 1980
