December in kunst

Galerie Maurits van de Laar

Bij Galerie Maurits van de Laar bezocht ik Zogenaamd Mens van Dirk Zoete. De entree bestond uit een imponerend woud van reusachtige mensfiguren, opgebouwd uit materialen als hout, wollen draden, metaal en en gipsen maskers als gezicht. Allen dragen kaplaarzen en geven daarmee iets weg van Zoetes idee over de ideale werk-/leefomgeving: “een rond huis dat tegelijk atelier, woning en boerderij is, een plek waarin de kunstenaar autonoom is en in zijn levensonderhoud kan voorzien”. Een klein curieus, afwijkend werk achterin de galerie trok mijn aandacht. Het precieze verhaal erachter ben ik kwijt, maar ik geloof dat het een zelfportret is. Uit de collectie van de kunstenaar zelf, en niet te koop.

Deze tentoonstelling is inmiddels afgelopen, maar 11 januari opent Kunsthalle van Diederik Gerlach en Tobias Gerber. De titel van de tentoonstelling is een Ironische verwijzing naar de Kunsthalle, een enorme expositiehal waarin de kunst zich voegt naar de visie van de conservator. In de Kunsthalle in de galerie, zijn beide kunstenaars de baas.

Heden

Bij Heden zag ik Transformagic, een tentoonstelling van Anouk Kruithof waarin zij haar kunstenaarsboek Automagic vertaald heeft naar de tentoonstellingsruimte. Het boek zelf is weer een soort thematische vertaling van haar persoonlijke archief van snapshots dat zij sinds 2003, met de intrede van de eerste digitale compact-camera’s en later de smartphone, als “beeldjunkie” aan het opbouwen is. Tevens is Automagic een object, mooi om naar te kijken, met een dik plexiglas omhulsel met daarin voor elke letter van het woord ‘automagic’ een “thema-boekje” inclusief één met tekst en elk in zijn eigen kleur. Nog te zien t/m 11 januari.

Anouk was op de avond van mijn bezoek in gesprek met Edo Dijksterhuis. Zij vertelde uitgebreid over haar recentelijk voltooide project; haar verblijf in Botopasi, een Marron dorpje midden in het Amazone regenwoud in het binnenland van Suriname, waar zij in 2019, in één jaar tijd een huis gecreëerd heeft, dat in de toekomst door andere kunstenaars als een artist residence gebruikt kan worden. Kunsthuis Makandi, ongelooflijk mooi en knap, zoek het op!

1646

Diezelfde avond bezochten we de opening van Molly Palmer – Mechanism of a Lock, bij 1646. Geen bewijs, want ik stond een paar keer op het punt een foto te maken, maar besloot in plaats daarvan mijn aandacht te schenken aan het kijken zelf, omdat de foto het daadwerkelijke beeld toch geen recht zou doen (zo’n bui). Ik herinner mij veel handen en vormen die mij aan koraalrif deden denken, maar dan gevormd door een soort web of een onregelmatig gehaakt kleedje met losse eindjes, hangend als een keukendoek aan een rekje van gebogen messing buizen. Toen ik daarna de video op de wand erachter bekeek, kwam de herkomst van het patroon naar voren, maar werd de magie ervan des te groter.

Later vond ik toch nog het bewijs van mijn aanwezigheid op de Facebookpagina van 1646. En toen bleken er ook nog wat foto’s op de redactie van Jegens & Tevens rond te zwerven. Maar beter dan de foto’s: ga het gewoon zelf bekijken. Dat kan nog tot en met 26 januari.

En op donderdag 23 januari is er nog een zogenaamde Background Evening rond de tentoonstelling, met een aanvullende performance van Susannah Stark.

Kunstmuseum Den Haag

Tenslotte, tussen alle activiteiten door die december met zich meebrengt, was er nog net even tijd om langs het Kunstmuseum te gaan. In eerste instantie met de bedoeling De Maatschappelijke Ladder van Jeroen Eisinga, winnaar van de Ouborgprijs 2019, te zien.

Die zaal heb ik echter nooit bereikt. Opgeslokt door het schildergeweld van Rob van Koningsbruggen, de geschiedenis van de dansmode in Let’s Dance, gevolgd door een beetje Monet en een kleine wandeling door de ateliers van Piet Mondriaan in Parijs en New York (op schaal), was het plotseling sluitingstijd. Voor 22 maart moet ik dus nog een keer terug.