De familie De Jonghe bij Dürst Britt & Mayhew

Onverwachts valt er enkele dagen voor de opening een uitnodiging in de bus voor een tentoonstelling van Bram De Jonghe (1985) bij Dürst Britt & Mayhew. Er viel een gaatje in de programmering van de Haagse galerie en dat biedt nieuwe mogelijkheden. De kunstenaar ontving de uitnodiging voor de solo in de voorruimte slechts enkele weken eerder en had daardoor ook weinig tijd om de tentoonstelling in te richten. Tot zover ‘Long Story Short’, tevens de titel van de expositie.

Mourners Daydream (2023)
Tyrian purple, 2023

Normaal gesproken neemt De Jonghe ruim de tijd voor een tentoonstellingsconcept en mag hij de ruimte waarin deze plaats vindt graag helemaal naar zijn hand te zetten. Maar naast de grotere sculpturale ingrepen die De Jonghe doet voor specifieke presentaties, vinden er in zijn atelier ook kleinere experimenten plaats waarvan enkele vers afgewerkte resultaten nu voor het eerst a l’improvise in de galerie worden getoond. Ook voor De Jonghe zelf is dat een nieuwe ervaring.

Tijdens het inrichten deed de kunstenaar nog een poging om op de plek waar normaal gesproken de plafondverlichting van de galerie hangt een paar verticale ruimtelijke TL-werken te installeren, maar dat liep uit op een fikse kortsluiting waar zelfs een elektricien aan te pas moest komen. In plaats van een dergelijke ingreep zien we nu een keurige galerieopstelling waarbij de meeste werken netjes op ooghoogte, en op ruime afstand van elkaar, aan de muur hangen.

De familie De Jonghe bij Dürst Britt & Mayhew
Vier rechtsomwonden slakken, 2023

Dankzij deze meer klassieke opstelling kunnen we de kleine sculpturale werken nu eens rustig afzonderlijk van elkaar bekijken. Ze zijn ze slechts (verre) familie van elkaar. Een enkel familielid leunt tegen de muur of hangt enigszins verborgen (bijna) achter een wand, maar de meesten presenteren zich gewoon zoals ze zijn. We herkennen de karakteristiek trekken van familie De Jonghe. Veel werken bestaan uit lenige stalen buizen die zich gewillig naar de wensen van de kunstenaar lijken te buigen om ruimte te bieden aan slakkenhuizen en schelpen die De Jonghe weer terug brengen naar zijn geboorteplaats Oostende. De onderlinge relaties en verhoudingen tussen de individuele familieleden mogen we er zelf bij bedenken.

Flattened tube (2023)
Homescar, 2023

Sommige werken maken een hele robuuste of zelfs strenge indruk, anderen zijn speelser van aard of doen zich voor als een hechte groep binnen de grotere familie. In de gang bij de bar spelen de ‘kinderen’, die bestaan uit roze vierkante buizen. Ze zijn van verschillende lengte en lijken met hun ontblote navels zojuist een duik in het zwembad te hebben genomen en te genieten van de voorjaarszon. En dan zijn er nog enkele minder mededeelzame of in zichzelf gekeerde familieleden zoals ‘All bark, no bite’, die als een van de weinigen niet van staal maar van buigzaam pvc is gemaakt. Enigszins teruggetrokken en eenzelvig verbergt deze zijn talenten. Die wordt later kunstenaar.

Torso, 2023
All bark, no bite, 2023

Long Story Short van Bram De Jonghe is nog te zien tot en met 21 mei 2023 bij galerie Dürst Britt & Mayhew, Van Limburg Stirumstraat 47 in Den Haag.