Kijk dat is die Verdult die altijd op dezelfde manier flikkert… altijd op dezelfde manier… altijd op dezelfde manier…
Dick Verdult pakt uit bij Club Solo met een titelloze solotentoonstelling waarin al zijn kwaliteiten tot uitdrukking komen. Ik haast me naar Breda om vlak voor sluitingstijd zoveel mogelijk tijd met de tentoonstelling door te brengen.
Hoewel een tentoonstelling (behalve een afgesproken looptijd) doorgaans geen tijdsduur heeft, is het verstandig om voor de installatie in de benedenruimte van Club Solo in ieder geval een half uur uit te trekken. 30 Minuten is de duur van de voorgecomponeerde show ‘Praat-installatie: Het Wespennest’ en tevens de adviestijd die Club Solo op de zaaldeur als notitie heeft geplakt.
De performatieve installatie in de verduisterde ruimte bestaat uit een verzameling grote en kleinere objecten, die door audiofragmenten, projecties en een een gevarieerde belichting steeds in een andere context worden geplaatst. Soms ‘spreekt’ een object wanneer de belichting en een sprekende stem samenvallen, maar het kan ook zijn dat er asynchrone combinaties plaatsvinden die meer verwarring dan duidelijkheid scheppen. Bij Verdult kan namelijk alles met alles worden gecombineerd. Dick Verdult is een van die zeldzame kunstenaars die het begrip ‘vrijheid’ exploreert door vrijheid daadwerkelijk als instrument te gebruiken en daarin consequent inconsequent kan zijn.
Deze empirische werkwijze levert werk op dat energie geeft in plaats van neemt. Met name in zijn installaties is hij wars van voorzichtigheid en omzichtigheid. Vooroorlogse beelden van het Oekraïense Boetsja (als een stad op Google Maps dat niet meer bestaat) worden gecombineerd met existentiële vragen als: ‘hoe maak je in Godsnaam van een caravan een motorhome?’
Het meisje dat altijd op dezelfde manier lacht, Elvis, de systematische verdwijning van ijskasten in Argentinië, Thatcher als poppenkastfiguur of de keuze om een hamer of een spijker te kunnen zijn, het zijn allemaal associatieve gedachten en verwijzingen die de ruimte in worden geslingerd. En op de bovenverdieping gaat die gedachtestroom vrolijk verder in sculpturen, tekeningen en schilderijen, die op hun beurt weer kunnen uitgroeien tot kleinere installaties. Het is aan de bezoeker om te bepalen of hij of zij terecht is gekomen in een Kantiaanse kermis, een politieke spelshow of een eigentijdse beeldentuin.
De belangrijkste vraag in de tentoonstelling: ‘Wat is dit?’
Want als de mens ergens moeite mee heeft, is het wel de perceptie van de wereld waarin we met z’n allen door een stom toeval (voor sommigen een lotsbestemming) in terecht zijn gekomen. Het is goed dat Verdult ons daar weer eens aan herinnert. De tentoonstelling is dan ook een verademing tussen de onderzoek gerelateerde presentaties van al die kunstenaars die denken te weten wat er mis is in de wereld en ons de (juiste) weg willen wijzen. Voor Verdult is het leven te kort om te resetten en opnieuw te beginnen.
Mooier en meer verlicht kun je het somber stemmende jaar 2022 niet afsluiten, dus haast u zich voor het te laat is.
De tentoonstelling van Dick Verdult is te zien tot en met 22 december 2022 bij Club Solo, Kloosterlaan 138 in Breda.
Verder zijn we in afwachting van zijn eerste speelfilm ‘Als Uw Gat Maar Lacht’ die ergens en op een bepaald moment in première zal gaan.