Focus loslaten, de intelligente slowstart @ Trixie

Het verlichte logo van de tentoonstelling hing al maanden als reclame-object in de etalage en bescheen de stille stad. Of was het slechts een stille hint om ons te wijzen op de alternatieve mogelijkheden die de intelligente lockdown te bieden had? Je zou toch zeggen dat we inmiddels al aardig tot rust zijn gekomen. Maar als ik de vooraankondigingen van deze tentoonstelling moet geloven, is het niet genoeg. De crisis duurde veel te kort voor een permanente mutatie in ons innerlijke stelsel.

Het risico bestaat er nu weer uit dat we onze behoefte aan actie en snelle bevrediging proberen in te halen en weer als een dolle achter elkaar aan gaan rennen. focus loslaten | ontspannen (zonder kapitalen) is de antidote voor dit verschijnsel. Er is geen doel, geen ambitie, geen geldingsdrang. De twaalf kunstenaars die aan de expositie mee hebben gewerkt doen dit anoniem. Twee van hen ontvangen ons in de langwerpige tentoonstellingsruimte die wordt gedomineerd door een zithoek met een royaal zicht op de buitenwereld. Aan de wanden enkele werken die op figuurlijke en soms ook op letterlijke wijze reflecteren op de oneindigheid van het niets. Golven, patronen, monochromen. Rust.

Enkele minimale ruimtelijke ingrepen onderbreken de leegte. Less desire to impress and less desire to gain appreciation is inner rest. De visitekaartjes met deze boodschap leunen op twee schroefjes tegen een boomstam die in een betonnen voet is gegoten en vooraan in de ruimte is geplaatst. Na deze paal moeten we het zelf verder uitzoeken. Drie blauwe ballonnen liggen geduldig te wachten op de luchtbeweging van een voorbijganger. Op een blauw matrasje bij het raam ligt een boek met een zwart omslag, zonder titel. De thee staat klaar.

Behalve thee krijgen we ook taart aangeboden. Valt er dan toch iets te vieren? Of is er sprake van een rituele ‘viering’? De opstelling en aankleding van de lege ruimte doet me ook denken aan dat van een kleine afgelegen kapel. Op de tafel brandt een kaarsje en er liggen ook kleinere exemplaren van het zwarte boek zonder titel. Het blijkt de handzame bijbel van het project en het bevat visuele psalmen; collages die op associatieve wijze het thema loslaten en de zinloosheid van het dagelijks bestaan verder uitdiepen. Reclamebeelden, human interest, uit hun context knipte kreten, gedateerde interieurs. “We worden gedwongen ons te gedragen op manieren die anderen verzonnen hebben”, staat er boven een fotomodel die haar billen toont in een rood bikinibroekje tegen een idyllisch berglandschap. Zo is ‘t maar net. De publicatie kwam tot stand dankzij de coronacrisis. De extra tijd maakte het mogelijk. Ook in de publicatie worden de makers niet vermeld.

Vanaf de bank praten we verder. Er komt een willekeurige reeks van onderwerpen voorbij. De bordelen in de naburige Geleenstraat, spiegels, Breda, kunstenaarsinitiatieven, Haagse straattaferelen, het monster van het Laakkwartier, tentoonstellingsmuziek, de aardige overburen.

Ondertussen zie ik achter de kunstenaars drie televisieschermen die als venster op de wereld permanent aan staan. Op het linkerbeeld zie ik een man de straat oversteken. Hij draagt zijn blauwe jasje op zijn linkerarm en staart naar de grond. Hij is dus in gedachte èn op weg naar een bestemming. Dat belooft niet veel goeds. Op het middelste scherm komt een lichtblauw reclameblok voorbij dat verder voor zich spreekt. En op het rechterdeel van het triptiek hoopt het afval zich op bij de ondergrondse container.

De kunstenaar drinkt geduldig haar thee en wijst me op de trams die aan de overkant van het water continu voorbijrijden. Lijn 9: bestemming Vrederust.

De expositie ‘focus loslaten | ontspannen’ is de komende week nog te bezoeken van donderdag tot en met zondag tussen 16:00 en 22:00 uur. Vanuit het centrum neemt u lijn 9 richting Vrederust, halte Bierkade. > Trixie, Scheldestraat 1 in Den Haag.

Reserveer een bezoek via: contact@annemarieslobbe.com