Art The Hague 2019 (m/v)

Er wordt nog druk gewerkt in verschillende stands van galeries. Gisteren werd Den Haag van alle kanten aangevallen door protesterende boeren (waarbij overigens opvallend veel vrouwen in beeld waren) dus wellicht zijn de deelnemende galeries door de vele files rond de stad wat achterop schema geraakt. In de voormalige vliegtuighal zien we vooral mannen (m) met hamers, trapjes, witkwast, waterpas en schroefboor in de weer.

In de aparte tentoonstellingsruimte bij de entreehal is een tentoonstelling geheel gewijd aan vrouwelijke kunstenaars. Op de grote figuratieve schilderingen zijn inderdaad veel vrouwen (en dieren) afgebeeld maar van enige provocatie of feministisch activisme is geen sprake. Er is helaas geen Nederlandse versie van de Guerrilla Girls (Do women have to be naked to get into the Met. Museum?) te bekennen.

Ook op de beursvloer zelf valt het thema niet direct op. Navraag leert dat de galeriehouders (m/v) er ook niet mee bezig zijn. Wat wel opvalt is de groeiende aanwezigheid van Belgische en Rotterdamse deelnemers aan de beurs. Er worden natuurlijk wel vrouwelijke kunstenaars getoond bij de verschillende galeries. Daarom hierbij een eerste overzicht van wat er zoal (v) te zien is.

De meeste galeries tonen een mix van mannelijke èn vrouwelijke kunstenaars. Hier en daar zien we een subtiele hint naar het thema. Bijvoorbeeld wanneer door Tina Berning een elegante naakte vrouw wordt afgebeeld in een tekening op rekeningenpapier. Of wanneer Mevrouw Pollock wordt toegevoegd aan een actiefoto van Mr. Jackson Pollock (door Sammy Slabbinck). De rolverdeling tussen de ‘kliederaar’ en de ‘schoonmaakster’ laat daarbij weinig aan de fantasie over. Datzelfde geldt voor de penis van waterijsjes van Burry Buermans, een in alle opzichten plat beeld (getiteld ‘Suck my Lick’). En soms zijn het de vrouwelijke kunstenaars zelf die stereotype beelden in stand houden. Zo zorgt Milica Jovicevic voor de catering met pop-art voedsel.

Het kunstenaarscollectief Popinnart is, als less-commerciële outsider op deze beurs, eigenlijk de enige die expliciet aandacht heeft voor het thema van vrouwelijke ondervertegenwoordiging en de zwakkere economische positie van vrouwen in de kunsthandel. In de roze geverfde stand met strijkplanksokkels mogen bezoekers genderstereotype stickers plakken om aan te geven of zij denken dat de verschillende (ronde) kunstwerkjes een mannelijke of vrouwelijke maker hebben. En mannen mogen bij aanschaf 6% extra betalen om de gender wage gap te dichten.

De mannen van Bcademy laten in de stand naast Popinnart van zich horen. Zij hebben in de voormalige fabriekshal een overslagtafel gebouwd waarop een oranje vorkheftruck kleine kunstwerkjes af- en aanlevert. De werken worden tentoongesteld op houten minipallets. De directeur (m) van Art The Hague zit met de directeuren van Bcademy (m/m) op de cabine: This is a man’s world!

En heel af en toe doet een mannelijke kunstenaar zich als een vrouw voor door het woord (v) op een tekening te zetten, textielpatronen af te beelden of uitgesproken ronde vormen te gebruiken. Maar over het algemeen is het natuurlijk business as usual. Op een gemiddelde kunstacademie of bij een jong kunstenaarsinitiatief zijn meer vrouwen te vinden. De vooruitgang komt zo te zien niet uit de markt.

Koen Vanmechelen (m), bekend van het Cosmopolitan Chicken (v) Project, was verantwoordelijk voor het campagnebeeld van Art The Hague. Vreemd. Het zou dit jaar toch niet moeilijk moeten zijn geweest om hier een vrouw voor te vinden?

De sterkste galeriepresentatie was van Galerie Maurits van de Laar (m) die uitpakt met kunstenaar Christie van der Haak (v). Maar ja, is dat dan mannelijke of een vrouwelijke prestatie? Lastig.

Voor de volledigheid van dit genderneutrale onderzoek heb ik namens Jegens (m) & Tevens (v) ook nog een vrouwelijke redacteur naar Art The Hague uitgezonden. Ik ben benieuwd wat haar bevindingen zijn! U leest het binnenkort.