Raketstart vanaf lanceerbasis Breda
Raketstart @ Stedelijk Museum Breda
Stedelijk Museum Breda toont deze zomer actuele kunst van 37 kunstenaars die verbonden zijn met de stad. Pieter Laurens Mol schittert door afwezigheid, maar zijn tekening Raketstart vanuit de Bredase Binnenstad (1965) is wel het vertrekpunt voor deze selectie en de titel van de tentoonstelling. Behalve bekende namen ook enkele kunstenaars die pas kort geleden zijn gelanceerd.
Om de tentoonstelling te bekijken, dalen we af naar de kelder van het museum. In een grote verduisterde ruimte hangt het werk van de kunstenaars schijnbaar willekeurig door elkaar. Hoewel de tentoonstelling een interessante inkijk biedt in wat er zoal in Breda wordt gemaakt, heb ik wel enige moeite met de manier waarop het werk hangt en met de belichting die is toegepast. Variatie lijkt hier de voornaamste leidraad te zijn geweest. Maar ik denk dat veel werk beter tot haar recht kwam wanneer er een duidelijker keuze in de indeling was gemaakt. Dan hadden veel schilderijen beter kunnen worden uitgelicht en de (video)projecties meer duisternis kunnen hebben. Nu lijkt het er meer op dat er een compromis is gekozen waar beiden niet van profiteren en oogt het geheel met al die kleine lichtvlekjes wat benauwd. Ik stel me voor dat de historisch collectie van het museum wellicht beter zou kunnen gedijen in deze ruimte. Dan zou Raketstart met andere toekomstige tijdelijke tentoonstelling kunnen schitteren in het volle licht in de zalen op de begane grond.
Desalniettemin is het natuurlijk wel goed dat een dergelijke tentoonstelling wordt georganiseerd. Wellicht kan Raketstart het begin zijn van een volwaardig programma van hedendaagse kunst in het museum zoals ook de eerste reis naar de ruimte heeft geleid tot het Apolloprogramma. Naast bekende namen zoals Tom Claassen, Loek Grootjans, Sef Peeters en Danielle Lemaire is er genoeg te ontdekken in de ruimte.
Er is veel ingetogen werk dat in de luwte lijkt te zijn gemaakt. Hier geen radicale kunst of confrontaties op het scherp van de snede (nu ja, behalve natuurlijk van Jordy Koevoets). Geen grootstedelijke chaos, conflicten of contrasten. Weinig installaties of in situ opstellingen. Het meeste werk staat geheel op zichzelf en is bescheiden van aard en omvang. Opvallend veel kunst vindt haar oorsprong in de natuur. Sommige werken vragen om een nadere bestudering of om meer tijd van de bezoeker. Van haast is hier geen sprake, de lancering lijkt al weer enige tijd achter ons. We zweven rond in de ruimte die Breda heet en kijken om ons heen. Of om met Sef Peeters te spreken: AAAAAAADMHAAAAALN.
En buiten op de binnenplaats (die me qua sfeer doet terugdenken aan de binnenplaats van MoMa in New York) nog een ruimtelijke installatie van Margot Zweers waarin de tweedimensionale representatie van sculptuur aan de orde wordt gesteld..
