van G. voor H. (voor de hele familie)
Voor H. @ Stedelijk Museum Schiedam
Sinds 2009 stuurt Gijs Assmann zijn geliefde elke dag dat ze niet samen zijn per post een kaart of collage op A4-formaat. In het Stedelijk Museum Schiedam wordt deze private verzameling nu voor het eerst publiek gemaakt met de tentoonstelling ‘Voor H.’ Hoewel publiek? We struinen eerst alle tentoonstellingszalen van het museum af op zoek naar de verborgen schat.
De verkeersruimten van het museum hangen vol met betuttelende spandoeken die naadloos aansluiten op de ‘Familie’-tentoonstelling die het grootste deel van het museum beslaat. Een aankondiging van de expositie van Gijs Assman komen we nergens tegen. Er zijn wel bordjes die naar de tentoonstellingen van Corneille en Margi Geerlinks verwijzen. Het is kennelijk niet de bedoeling dat de reguliere museumbezoeker wordt geconfronteerd met de visuele liefdescorrespondentie van Assmann. Vreemd.
Maar uiteindelijk bereiken we de zolder waar meer dan 1000 collages op eenvoudige mdf-panelen zijn geplakt. We zien hoe Assmann in omfloerste en minder omfloerste beelden steeds opnieuw zijn liefde toont voor H. Op speelse wijze knipt en plakt Assmann zijn liefdesbetuigingen in elkaar. Impulsief, spottend, relativerend, confronterend, melig, expliciet, macho en meisjesachtig. Soms ontstaan er series en lijken het ongemerkt voorstudies voor ander werk. Ook vinden er materiaalstudies plaats. Maar de ernst duurt nooit lang. Er worden veel visuele grappen gemaakt, vaak met een erotische of zelfs dwingende seksuele lading, afgewisseld met religieuze en kunsthistorische verwijzingen. Het is duidelijk dat H. ‘niet van de straat’ is.
Het is een mooie collectie geworden dat zich als een fotoalbum laat lezen. Als bezoeker volg je intuïtief je eigen weg langs de panelen waardoor je je ook bewust wordt van je eigen voorkeuren en fascinaties. Het maakt dat de tentoonstelling meer is dan een heimelijke inkijk in andermans dagboek. Hoe langer we kijken, hoe minder we begrijpen van de keuze van het museum om de tentoonstelling te verbergen. Dit is een walhalla voor jonge kijkers en sluit eigenlijk perfect aan op de Familie-tentoonstelling, die wel allerlei vormen van opvoeding behandelt, maar verzuimt om ware liefde te tonen. Het zal wel horen bij de nieuwe preutsheid die zich in rap tempo van de publieke ruimte (en het museum) meester maakt, maar het is een gemiste kans om kinderen echt iets te leren.
Dit is een tentoonstelling waar ik mijn kinderen gerust mee naar toe zou nemen. Er valt beduidend meer in te ontdekken dan in die andere zalen waar het begrip familie toch vooral vanuit een keurig educatief volwassen perspectief wordt getoond. Hier op zolder winnen nieuwsgierigheid en fantasie het van de alledaagse saaiheid. En de tentoonstelling haalt ook het kind in de volwassene boven. We verwonderen ons over die ene ontbrekende prent waar nog slechts vier dubbelzijdige plakkers te zien zijn. En uit pure nieuwsgierigheid nemen we een kijkje achter de expositiewanden en ontdekken nog een verstopt porno paneel dat binnen het geheel van de tentoonstelling nu vooral lachwekkend overkomt. Een mooi commentaar op zelfcensuur.
Voor H. van Gijs Assmann is nog te zien tot en met 3 februari in het Stedelijk Museum Schiedam.