Na 32 jaar
Op de valreep nog een bezoek aan de EXbunker in Utrecht voor de installatie ‘Na 32 jaar’ van Tatjana Renkas. Tragische geschiedenissen, radiatie en de natuur komen er samen op een plek die er voor lijkt gemaakt.
In de compacte betonnen ruimte onder het Wilhelminapark treffen we Tatjana die, 32 jaar na de ontploffing van een kernreactor in Tjernobyl, met dit werk het rampgebied wil herzien. De afwezigheid van de mens heeft er een geheel nieuwe flora en fauna tot stand gebracht. Waar nucleaire radiatie de mens op afstand heeft gehouden, nam de natuur het over om er een nieuwe paradijs te scheppen. In de EXbunker zien we een diorama bestaande uit wilde planten van beschilderd papier en rechte lijnen van rood laserlicht. En omdat we er de tijd voor nemen, zien we verschillende atmosferische gesteldheden voorbijkomen.
Af en toe wordt met een eenvoudige druk op de knop een rookmachine geactiveerd die op haar beurt het rode laserlicht doet oplichten. De lichtstralen projecteren priemende oogjes op de koude bunkervloer. Tatjana volgde vanuit Nederland de ontwikkelingen rond Tsjernobyl via verschillende webcams die in het verboden gebied zijn geplaatst. Er is een wonderlijke wereld ontstaan dat wordt bevolkt door herten, everzwijnen, beren, Przewalskipaarden en oude vrouwtjes die weigerden om het afgesloten gebied te verlaten en die er leven met de natuur. Er is zelfs een lynx gesignaleerd waarvan niemand weet waar die vandaan komt. We nemen plaats bij Tatjana op het bankje in de bunker en spreken nog wat over onze eigen ervaringen in de Oekraïne. Ondertussen houden we het tafereel nauwlettend in de gaten, in de hoop nog een lynx of een verdwaalde pinguïn tegen te komen. Na een half uur verlaten we gelouterd de ruimte. Buiten zien we dat de lente is begonnen.
