Designplezier in Zeeheldenkwartier

Het is vrijdagochtend en het festival moet nog op gang komen. Maar het betekent ook dat je meer ruimte hebt om rustig rond te kijken. De gele lijn als rode draad op de stoep zorgt ervoor dat je niet al te veel hoeft na te denken over het lopen, en houdt je scherp bij zijstraten, waar ook nog veel verstopt zit.

Design is een breed begrip, daar kwamen we vorig jaar al achter. Er is veel, er gebeurt veel, en wat steeds opvalt is dat de makers ogenschijnlijk veel plezier hebben in hun werk.

In het gebouw van de Afdeling Archeologie van de gemeente is net als vorig jaar veel experiment met zee. De Satellietgroep – een samenwerkende groep designers – heeft experimenten gedaan op de Zandmotor, dat grote open gebied aan zee als je langs de duinen richting Hoek van Holland fietst.

Zand inspireert Atelier NL. Zij hebben zand uit verschillende regio’s van Europa verzameld. Met namen als van exclusieve wijnen staan de flesjes zand daar: Montgrau St. Hilaire, Milly la Foret, Brunssum, Borger, Emmerschans. Het ene zand blijkt niet het andere zand, ze verschillen al net zoveel als een pinot blanc en een cabernet sauvignon.

En regen inspireert Aliki van der Kruijs. Zij doet aan ‘Pluviografie’ waarbij de regen als kunstenaar werkt. Die ene bui in de Jan Tooropstraat in Amsterdam in 2014, vermoedelijk toentertijd vervloekt door menigeen, is nu vereeuwigd in onderstaande print. Op haar Tumblr kun je meer prints vinden.

Jonmar van Vlijmen, de Onkruidenier, zoekt naar nieuwe mogelijkheden voor wat wij onkruid noemen. Hij gaat er graag op uit in de natuur en vindt daar van alles. ‘Een keer vond ik een hele grote paddenstoel en toen kreeg ik woedende fotografen achter me aan, die vonden dat ik hun fotomoment had afgenomen.’

Van Vlijmen heeft een kraam met een indrukwekkende collectie duinhapjes en –drankjes. Zoetwatercocktail, zoutwatercocktail, duinrozencocktal, onkruidlimonade (bestaand uit twaalf onkruiden), strandbietsap.

En gedroogde kruiden als duinroos (soort rozenbottel), duindoorn, vlierbes. Hij heeft alle geduld van de wereld om je in die onbekende wereld wegwijs te maken.

Op verzoek bereidt hij de zandmotorcocktail, met daarin wat dennennaalden, water uit de Noordzee en nog wat geheimzinnige ingrediënten. De cocktail is verrassend smakelijk.

In de kelder van het gebouw (let op het afstapje) kun je design zien van prehistorie tot de negentiende eeuw, waarvan het oudste maar liefst drieduizend jaar is. ‘Deze onooglijke vaas die al duizend jaar was gemaakt voor de Romeinen kwamen.’

De medewerker van de Afdeling Archeologie vertelt in de voormalige bankkluis over de vier grenspalen in Wateringen – een zeldzame vondst – en noemt zelf de restanten hout uit de Romeinse tijd (van een kade) als bijzondere vondsten. ‘Dat vind je bijna nergens.’ Den Haag blijkt een schatkamer voor archeologen te zijn. De meest bijzondere vondsten pronken in het Museon.

In de Trompstraat 5 is een van de designliefhebbers een kat die mauwend van kamer naar kamer gaat en bijna een lamp omver gooit, tot het de deelnemers ook wat te gortig wordt, en het beestje eruit wordt gezet.

Het is een mengelmoesje van design hier, in de Trompstraat. Spitsberg, een studio op het Amsterdamse NDSM-terrein, streeft bijvoorbeeld naar eenvoudige designoplossingen. We zien hier een aantal werken bij elkaar, waaronder het zeer ingenieuze Woodstock Wall, en hun kamer oogt als een plek waar je je even kan onthaasten.

De Windmakers probeert juist met speelse creativiteit de design-grenzen op te zoeken. De bezoeker mag net als vorig jaar weer meedoen. Het Object Esthetique 1 van Lucia Javicoli is een mooi voorbeeld van iets waarvan je niet goed weet waar je het moet plaatsen maar wat zijn naam wel waarmaakt.

In Watt verlichting aan de Laan van Meerdervoort laat Mats Horbach van Atelier Mats zijn experimenten met lijnen zien.

‘Het doel was om lijnen in elkaar te laten lopen. Het effect van licht en donker is niet waar het om gaat, wél de kleuren. Hoe verder je ervan af staat, hoe meer het in elkaar overvloeit. Als je dichterbij staat, zie je weer andere vormen.’

Op zijn website staan meer mooie experimenten zoals de Nietsmachine en The Beacon.

Jonael van der Sloot van Spruitje is er ook weer en zijn nieuwste ontwerp is Floating Island. Een steen bedekt met aarde; de steen gaat zweten, produceert vocht, dat valt op de bodem en wordt verwarmd; lucht stijgt, en varentjes en mos gaan groeien. Ingenieuze kringloop.

Hij draait de steen even een kwartslag en vervolgens worden groene puntjes zichtbaar van wat er komen gaat. ‘Je moet alleen af en toe het water vervangen omdat er anders algengroei ontstaat.’

In die stijl past ook het ‘couveuseplantje’ van Juliette Warmenhoven, geïnspireerd op de Bonsaiboom. ‘Bonsais hebben intense verzorging nodig. De wortels zijn gemanipuleerd, gesnoeid, eigenlijk zijn ze ziek.’ Haar amuselepeltjes vallen een stuk minder op maar zijn minstens zo mooi om te zien.

Aan originele ideeën ook geen gebrek bij Cor Unum Ceramics (Latijn voor één hart). Lampen met vissen erin, een lamp van een weckpot, vazen met drie halzen. Topdesignwerk. Bovenstaande kopjes van Floris Wubben hebben iets tijdloos.

Met het reglaze servies laat Charlotte Landsheer (een van de vormgevers bij Cor Unum) zien dat je ook kan recyclen in de wereld van keramiek. Klei- en glazuurafval krijgt een tweede leven.

Sommige dingen horen nergens echt bij maar zijn te mooi om te negeren. Zoals de ode aan de broccolo (enkelvoud van broccoli) van David in den Bosch. Prachtige gefotografeerde stillevens van broccoli’s tegen een zwarte achtergrond.

En interessant vind ik ook de duiven van stof van Christien Meindertsma, te vinden in de zaak van Edwin Pelser. Gebaseerd op spionageduiven die in de Eerste Wereldoorlog van groot belang waren. In Kortrijk hingen er eens tweehonderd in het Texture museum. Dat verhaal wordt verteld op Youtube.

Mocht je nu al je designspullen hebben aangeschaft, en meteen willen gebruiken voor een picknick, dan heeft Mirte van Kooten in Stroom een oplossing. Je vouwt je tas uit en je hebt daar je picknickdeken, je vouwt je picknickdeken in, en je hebt je tas weer terug, met de designspullen erin.

Nu moet een designer nog even een uitvouwbare fles wijn uitvinden, en een piepklein vouwfietsje dat ook in de tas past, en je hebt een ideale middag aan het strand.