Coen Vunderink – De kunstenaar is een visser
In een museum wordt kunst gekeken. In een galerie wordt kunst gekocht. In Museum Galerie Heerenveen (MUGA) wordt kunst gekeken èn gekocht. Toonaangevende kunstenaars op het gebied van hedendaagse kunst tonen er iedere zes tot acht weken hun werken. De opbrengsten uit de verkoop worden volledig aangewend voor de exploitatie van het museum. MUGA is laagdrempelig en gratis te bezoeken tijdens openingstijden van Museum Heerenveen. Op dit moment is er werk te zien van Coen Vunderink.
De kunst van het recyclen. Dat is hergebruik van materialen in de kunst. Kunstenaar Coen Vunderink neemt dat letterlijk. Niet alleen dat hij eens gemaakte schilderijen met een nieuwe laag verf bedekt. Ook wint hij passie en inspiratie terug. Omdat het gevoel, dat hij bij eerder werk had, is verdwenen, kan hij hier makkelijk afstand van doen. Die tijd van toen heeft afgedaan. In zijn kunst is hij gegroeid. De fase van ‘overpainting’ en ‘overexposed’ is afgesloten. We hoeven het werk niet meer binnen te komen door vitrage opzij te schuiven. Het leven geweven achter een matte laag stof. De werken in deze serie,die het atelier verlieten en de wereld in gingen, getuigen van wat was en is geweest. De werken die achterbleven zijn voor de kringloop. Het recyclen van kunst.
In het kunnen ontwikkelt Vunderink zijn kunst. Hij krijgt andere ideeën en nieuwe ingevingen en gaat zich op den duur ergeren aan dat oude werk, dat hem aanstaart en dat hem niet meer aanstaat. Hij zet deze in gedachten uit. In zijn oeuvre voelen deze werken gedateerd. Voor de buitenstaander is daarmee het beeld van de ontwikkeling compleet. Voor de kunstenaar is die voorstelling afgelopen en sluiten de gordijnen zich. Het linnen kan dan opnieuw gegrond worden om drager te zijn van nieuw werk. Dan is de geschiedenis uitgewist. Coen Vunderink laat dat verleden deel uit maken van het heden. Het wordt de fundering voor de nieuwe compositie. De gordijnen gaan open voor een derde acte. De tweede was al een introductie op wat nu speelt. De bits en bytes met spuitverf op doek gezet, een abstracte figuratie, voordat het overgaat in een expressionistische realiteit.
Zag ik eerder een print van vitrage, een doorzichtige stof. Het kant van de passie. Keek ik door die transparantie naar buiten. Of mijn blik werd door het dunne gordijn juist naar binnen geleid. Het gehaakte weefsel bedekte amper een intieme gebeurtenis. Die beleving van toen blijft nu bewaard in en door een nieuwe verflaag. Was het oude vrijwel zonder kleur, het nieuwe is vol van tinten een herbeleving. Dat gevoel van die plek komt terug in het atelier. Achter de ezel beleeft Coen Vunderink het landschap alsof hij daar weer op de oever staat, uitkijkend over het spiegelende water.
Kunstenaar is zijn beroep, vissen is een passie. Voor de concentratie op de drijvende dobber in het water is stilte een vereiste. Om een vis aan de haak te slaan is kalmte nodig. Dat verlangen is net zo groot als dat naar de afzondering in het atelier. Het beroep van kunstenaar is een eenzaam vak. In isolement floreert het creëren. Het is niet zo vreemd dat Vunderink zijn tentoonstelling bij Museum Galerie Heerenveen de titel STIL heeft gegeven. Wat ik zie zijn plekken waar de kunstenaar als het ware in retraite gaat. De visser in beslotenheid zijn stek geeft opgezocht. De beste locatie langs de sloot of het meer om de hengel uit te gooien. Contemplatief wachten op beweging. En vanuit stilstand toeslaan bij een beet. Vissen is lang wachten, concentreren, rondzien, beschouwen, gadeslaan. Inspiratie werkt ook zo. Vanuit het niets wordt iets plots zichtbaar. Daardoor kan de emotie van het hengelen, op linnen worden herbeleefd.
Stilzwijgend kan ik zijn kunst beleven. Zijn passie, zijn drijfveer. Dat zichzelf toegeëigende visstekkie is zijn motief, het thema van waaruit de kunst ontstaat. Ik zie die plek terug in diverse composities. Dat kan zijn vroeg in de morgen of net na een regenbui. In het voorjaar met de lente in de lucht. De winterse kou. De kunst wordt aan de waterkant beleefd. Tijdens het vissen is er genoeg ruimte en tijd om de stek te schetsen. In lijnen en gedachten te bewaren om er in het atelier mee aan het werk te gaan. Een stilleven te schilderen, het landschap waar de stilte ervaren kan worden. Maar onderhuids is er beweging, het rumoer van een eerdere compositie. Deze geeft opmerkelijke details, omdat de verf en het houtskool de eitempera niet geheel bedekt. Ruimte geeft aan invulling door de kijker. Het expressief opgezette landschap is transparant op de gordijnstof gezet. Twee afzonderlijke belevingen samengebracht in een enkele compositie. Het vult elkaar aan, maakt de indruk compleet te zijn. Zonder de onderschildering zou het werk minder gelaagd zijn en een banaler beeld geven van een landschap. Deze gelaagdheid maakt het schilderij bijzonder. Zo schijnt het verleden door in het heden, het oude werk blijft in het nieuwe bewaard. De kunst van het recyclen.
STIL van Coen Vunderink is te zien tot en met 11 juni 2023 bij Museum Galerie Heerenveen, Minckelersstraat 11 in Heerenveen.