Aftellen tot 25 januari (10) – Dragonfly eyes
De kunstinstellingen blijven nog steeds dicht door het coronavirus. We tellen af tot 25 januari – als de culturele instellingen hopelijk weer open mogen.
Jegens & Tevens helpt mee de dagen tot 25 januari te overbruggen. We delen elke dag een podcast, een documentaire, een kunstwerk, of een portie visueel krachtvoer om de moed erin te houden.
24 januari 2022
IFFR begint volgende week in een sterk afgeslankte versie. Ik bezoek het festival al jaren. Nergens anders vind je zulke experimentele films. Soms is dat niet zo erg… Soms is het zonde.
Een van de meest interessante experimentele films van IFFR van de laatste jaren is Dragonfly Eyes, een film die in 2018 op IFFR te zien was. Het verhaal: Qing Ting ziet het niet meer zitten in een klooster en vertrekt naar de grote stad. Ze ontwikkelt een vriendschap met een jongen genaamd Fe Kan.
Dit regiedebuut van kunstenaar Xu Bing is opzienbarend omdat als bron gebruik gemaakt is van 10.000 uur filmmateriaal van surveillance-camerabeelden van live-streaming websites. Totaal verschillende beelden zijn aan elkaar geplakt om een verhaal te vertellen.
De ‘acteurs’ wisten dus niets van een rol in een film. In de beelden gaan vermoedelijk wel tachtig meisjes door voor Qing Ting. Stemmen doen de rest.
De beelden zijn realitisch en rauw, zoals het echte leven ook is. In winkels, huizen, metro’s, auto’s. Bijna surrealistisch hoe de willekeur van de beelden leidt tot een verhaal. Die beelden zijn vaak bevreemdend en soms absurd.
Je beseft dan ineens hoe cinema ook weer wordt beïnvloed door de beelden van beveiligingscamera’s en dashcams. Neem het bijvoorbeeld intussen overbekende beeld in films en series van een auto die plotseling wordt aangereden door een andere auto.
Daar staat dan een romantisch verhaal tegenover – een gewone speelfilm lijkt het dan wel.
Een artistieke prestatie van formaat. Al die beelden doorspitten, een verhaal bedenken, en dat nog redelijk duidelijk vertellen ook nog… Voor dit monsterproject kreeg Xu Bing hulp van Zhai Yongming (dichter) en Zhang Hanyi (screnarist).
Lees verder over zijn aanpak in een interview met Museemagazine uit 2017.
Hoewel Xu Bing al kunstenaar is sinds 1988, was dit zijn regiedebuut. Hij houdt wel van nieuwe projecten aangaan. Zie hem hier bijvoorbeeld in actie in Virginia in een tabaksproject. Hij heeft ook een boek in emojitaal geschreven.
Dragonfly Eyes kun je ook zien als een kunstwerk over onze obsessie met beeld, hoe privacy in het gedrang is met al die camera’s om ons heen (die we vaak zelf aanzetten). Dat zijn geen nieuwe thema’s maar deze film laat je dat wel voelen. Zelf zegt Xu Bing erover:
IFFR noemde het een ‘non-fictieversie van The Truman Show’ en dat is best een aardige vondst, want er zijn inderdaad overeenkomsten met die film. MOMA zegt het zo: ‘The result is a provocative tale as mundane, surreal, and outlandish as reality itself.’
Iemand heeft de film ook geupload naar YouTube. Omdat ik niet kan zien of het van de makers zelf is, link ik er zelf niet naar. Ik bied je hier in elk geval alvast een voorafje aan in de vorm van de trailer: