Post-Corona met kunstenaar Gerco de Ruijter
Post-Corona: een serie interviews met kunstenaars die terugkijken op de coronaperiode in 2020. We gaan verder met een interview met Gerco de Ruijter, die veel reist voor zijn kunst. Vorig jaar brak hij zijn reis in de Verenigde Staten af door corona, nu is het maar de vraag of hij in juli artist in residence kan zijn in Cyprus.
Je zat in de VS toen de coronacrisis uitbrak. Hoe ging dat?
Ik had een reis geboekt met mijn partner om drie maanden in de VS te zijn, van februari tot begin mei. We trokken daar rond met een campertje en een tent en ik werkte ook een beetje op het Lesnini Field.
Toen brak de coronacrisis uit. Ook in de VS ging alles op slot. We kwamen de nationale parken niet meer in. Je kon niet meer eten in restaurants. Al die dorpen werden ghosttowns. Uiteindelijk keerden we in april al terug.
En in Nederland was het toen opeens heel stil en angstig. Als ik ging reizen om ergens foto’s te maken met mijn vlieger, kwam ik ook op parkeerplaatsen waar je niet mocht staan en alles afgezet was. Ik dacht: als ik ergens buiten sta en ik adem de goede kant op, zal het allemaal wel loslopen.
Ik ga sowieso altijd al naar plekken waar het rustig was. Toch begint het ook op die plekken de laatste tijd druk te worden. In het weekend is het nu soms best lastig om nog een rustige plek te vinden.
Heb je vorig jaar ondanks alles ook nieuwe mogelijkheden ontdekt?
Nou, dankzij de coronacrisis ben ik veel meer met mijn archief bezig geweest. Ik heb teruggekeken naar wat ik al die jaren bij elkaar gefotografeerd heb. Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik al twintig jaar op dezelfde plek foto’s maak, een plekje in de buurt van Herkingen, bij het Grevelingenmeer.
In mijn archief zag ik dat dat een interessante reeks begon te worden die ik de afgelopen jaren steeds heb aangevuld met nieuw materiaal. Een mooi successieverhaal van een landschap.
Het interessante van die plek is dat daar een hek in staat. Dat hek heb ik altijd in beeld. Doordat de wind steeds anders is, is de stand van het hek in mijn kader ook steeds anders. De stand van dat hek is steeds als loodlijn in beeld. Daaromheen draait in verschillende composities dat land. Ik probeer er een plek voor te vinden voor een mooie tentoonstelling.
Feit dat ik zoiets ontdek in mijn archief is ook wel dankzij die lockdown. Daar ben ik ook wel blij mee, dat ik rustiger kan reflecteren op wat er is en wat ik heb.
Je bent een reislustige kunstenaar, praktisch al je foto’s maak je al reizend. Hoe lastig is dat voor jou in coronatijden?
Toevallig zat ik net op een punt dat ik vond dat ik het Nederlandse landschap begon te ontgroeien. Daarom wilde ik vorig jaar een reis maken door Europa. Ook in Frankrijk heb ik een plek ontdekt waar ik graag foto’s wilde maken… dat is er niet van gekomen! Dus schuif ik dat door naar ik zie wel wanneer.
Of een blockbustertentoonstelling die nu gaande is in Marseille, waar mijn bijdrage maar heel klein is, maar waar ik wel heen wilde om collega’s te ontmoeten.
In Delft hetzelfde. Een expositie in Galerie de Zaal is geopend sinds 12 november, hoewel, wat heet geopend? Maximaal twee bezoekers per dag? Zonde: er is een mooi boek gemaakt. En een leuke groep mensen die je niet echt goed kent, leer je ook niet beter kennen.
Gaat je bezoek aan Cyprus nog door?
Ik hoop het! Ik zou dus in juli naar het Animafest in Cyprus gaan, een animatiefilmfestival waar ik artist in residence ben. Dat plan heb ik trouwens bedacht dankzij de lockdown. Eindelijk had ik de tijd om een aanvraag te doen waar ik goed over nagedacht heb en echt voor ben gaan zitten. Ik werk normaal liever intuïtief, gewoon ergens heengaan. Nu heb ik dit project geschreven en dan moet ik binnen de lijntjes kleuren, dat is even wennen.
Ik wil daar een film maken van het vliegveld van Nicosia. Sinds 1974 is daar niets meer gebeurd, de posters uit dat jaar hangen daar in de vertrekhal nog aan de muur. Ik ben nu in contact met de piloot van het vliegtuig dat daar nog staat. Die man leeft gelukkig nog en wil graag zijn verhaal vertellen.
Of het doorgaat? Ik hou de berichten over quarantaineregels in Cyprus goed in de gaten. Het heeft weinig zin om daar voor drie weken heen te gaan en dan twee weken in quarantaine te moeten. Gelukkig heb ik nog even.
Wat is het grootste gemis door de coronasituatie voor jou?
Ik kan niet zeggen dat ik in een dip terecht ben gekomen… Ik kan wel heel aardig zelfstandig werken en ben ook handig in het zoeken naar mogelijkheden om iets anders op te pakken. Wat ik wel mis, is het contact van collega’s bij het bezoeken van tentoonstellingen. Je raakt ook geïnspireerd door anderen tegen te komen en over elkaars werk te hebben. Maar misschien ben ik toch niet zo’n sociaal figuur dat ik dat niet extreem mis!
