Beetje Berlijn in Den Haag
Het is fijn om een galerie binnen te stappen en er worden net nieuwe doeken binnengedragen, dozen staan klaar om meegenomen te worden, en ergens daartussen in hoor je een kat miauwen om eten. Symbolisch voor de drukke bedrijvigheid in Livingstone Gallery.
Livingstone zit nu eventjes midden in vier exposities tegelijk: eentje die nog tot en met zaterdag te zien is, eentje die eigenlijk al geweest is, en twee die er nog aankomen. Galeriehouder Jeroen Dijkstra heeft het flink druk maar zoals gebruikelijk neemt hij alle tijd om je wegwijs te maken in zijn galerie.
De werken van Cornelia Schleime en Theo Eissens zijn deze week nog te zien. Een groot doek van een tijger blokkeert het zicht voor een paar werken, maar Dijkstra wil die wel even opzij houden om even een foto te kunnen maken.
Het is bijna een symbolische handeling voor de intieme, zachte portretten van vrouwen die Cornelia Schleime heeft gemaakt. Augen zu und Durch heet het. Veel subtiele emoties in deze portretten. Ik mis alleen wat onvoorspelbaarheid.
Van een door-en-door Berlijnse kunstenaar naar een Nederlandse kunstenaar die Berlijn gebruikt voor zijn kunst.
Theo Eissens kreeg van Dijkstra de tip om eens te gaan kijken in een oude kliniek nabij Potsdam, Beelitz Heilstätten. Een krakkemikkig en bouwvallig gebouw. Beetje oppassen dus. Maar het fotografiehart nam het over van het verstand, Eissens schoot er het ene na het andere prachtplaatje, die hij vervolgens zeefdrukkend en schilderend bewerkte tot een kleurrijke serie getiteld Berlin Calling.
De werken ogen aanvankelijk als vrolijke plaatjes voor aan de muur in een hip café. Maar dit is een voorbeeld van wat je in de biologie ‘mimicry’ noemt (zoals de onschuldige melkslang die sprekend lijkt op de giftige koraalslang). Want de werkelijkheid doet meer denken aan een serie als American Horror Story. Hitler is er verzorgd toen hij gewond was geraakt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Aan het einde van de oorlog was het een Russisch ziekenhuis, werden er Russische soldaten geopereerd.
Een ander complex is gebruikt door de Stasi, de Oost-Duitse inlichtingendienst. Die ene afgebeelde telefoon, hoeveel cynische boodschappen zijn daar doorheen gegaan? Nog steeds zo’n leuk plaatje?
Berlin Calling is de perfecte titel voor de serie. Het is alsof de stad hem roept, bijna smeekt deze mysterieuze geschiedenissen vast te leggen.
De derde expositie was eigenlijk al 22 februari afgelopen maar de pret duurt stiekem nog even voort. Eigenlijk is het de bovenverdieping zelf. Sebastian Brandl creëert namelijk op kunstzinnige wijze ruimtes waar kunstwerken worden opgehangen. Grote verzamelaars bestellen bij hem enorme wanden, om hun tekeningen een speciale plek te geven.
In Livingstone zie we Brandls At home with Collector G. Een groepstentoonstelling. Maar niks stijfjes aan de muur hangende werken. De muur met verzamelde werken lijkt op de wanden als je door oude Italiaanse musea dwaalt. Verder een bank, een tafeltje, een namaakschouw.
Franz Burkhardts boek (MEUSCHEMEN, Salon Verlag, 2012) laat allerlei andere voorbeelden zien. De creativiteit is eindeloos. Geen kast is veilig voor Brandl.
Het is een studio. Dijkstra vraagt kunstenaars om daar een paar maanden te leven en zich door het kunstmekka te laten inspireren. Met dat materiaal volgt een expositie. Zo heeft Hugo Tieleman, die zelfs nog nooit in Berlijn was geweest, daar een tijdje gezeten. Nu zit Jan Wattjes er een poosje. Straks mag Daniele Galiano het een tijdje proberen. Of het werkt? ‘Jan Wattjes zou er maar twee maanden zitten maar zit er ondertussen ook al vier maanden.’
En vandaar ook dat Livingstone naar het oosten reist voor het Berlijnse Gallery Weekend, beginnend op 30 april, met werken van Tieleman, Raquel Maulwurf en Jan Wattjes.
En dan nog de komende expositie. Doeken met de naam ‘Tieleman’ op de achterkant gekrabbeld en hier en daar een paar kleurrijke werkjes tegen de muur verraden al iets. Het werk van Hugo Tieleman is hier vanaf 10 mei te zien, samen met dat van Louise Bourgeois. Bart Dirks, journalist van de Volkskrant, heeft al een dikke monografie over de amper dertigjarige kunstenaar gemaakt en zal dan ook de opening doen.
Ik mag alvast wat foto’s maken van de doekjes op de grond. Ik doop ze ‘de Tieleman teasers’:
Cornelia Schleime – Augen zu und durch en Theo Eissens – Berlin Calling zijn nog te zien op vrijdag en zondag in Livingstone Gallery, Anna Paulownastraat 70 A/B. Komende zaterdag is Livingstone gesloten.