Evelyn Taocheng Wang – Ze pakte een bloemblaadje…

Hè?

Wat een loei van een spelfout stond daar in de persaankondiging van de expositie van Evelyn Taocheng Wang in de Hermitage: ‘Het bloemblaadje, dat tijdens het ochtendkrieken was gevallen, paktte ik op in de avondschemering’ stond er.

Duh… natúúrlijk was de spelfout in de titel een bewuste keuze, ze staat voor Evelyn Taocheng Wang symbool voor de verwarring die je als nieuwkomer tegenkomt bij het leren van de taal, in haar geval de Nederlandse (Wang verwierf in 2019 de Nederlandse nationaliteit) . Het bloemblaadje, dat tijdens het ochtendkrieken was gevallen, pakkte ik op in de avondschemering is tevens een citaat uit een boek van de Chinese schrijver Lu Xun (1881-1936) waarin hij terugkijkt op het ouderlijk huis als bron van herinneringen. Dat klinkt ernstig – en met die t geeft Evelyn Taocheng Wang er een luchtige draai aan, zet zij haar eigen stempel, zoals ze in deze expositie vaak doet. Serieuze en complexe thema’s als immigratie en (culturele) identiteit zet ze op een speelse manier naar haar hand.

Vliegje

Om maar eens een cliché te laten vallen: de Hermitage vleugel die Evelyn Taocheng Wang inrichtte straalt een meditatieve rust uit. Tegenover de ramen van de Hermitage vleugel hangen enkele van haar monochrome schilderijen; de iconische kleuren van Mondriaan vormden hiervoor het uitgangspunt.

Op een aantal monochrome doeken heeft Wang in de linker bovenhoek de omtrek van een raam aangebracht. Het licht van de 17^de eeuwse Hollandse meesters is één van de thema’s die aan de orde kwam tijdens haar traditionele kunstopleiding in Nanking in China. In Nederland bleek het licht anders dan het strijklicht uit de kunstboeken. Het licht op haar doeken is gedempt, het is nu onderdeel van haar eigen narratief.

De primaire kleuren van Mondriaan zijn in Wangs monochrome doeken niet als zodanig te herkennen, ze zijn alleen het startpunt voor een schilderij waar ze laag na laag (soms wel acht lagen) haar eigen kleurtonen op aanbrengt. Wang komt zelfs uit bij groen, een kleur die voor Mondriaan taboe was.

Nederland is voor Wang niet alleen Mondriaan maar ook: oliebollen en reigers, en die legt ze met inkt vast op rijstpapier, ze gebruikt hier letterlijk het geel, blauw en rood van Mondriaan. Hier en daar heeft de inkt het papier krom getrokken – en met die kreukels zitten ze in hun lijsten. Duidelijk is dat er een spanningsveld bestaat tussen Wangs Chinese achtergrond en het aannemen van een identiteit in het nieuwe land, Nederland. Als je dichter op de monochrome doeken staat zie je oneffenheden. Op één enkel doek is een vliegje gecrasht en vereeuwigd.

In het midden van de ruimte staan vitrinekasten opgesteld als leestafels, waar je achter kunt plaatsnemen, alsof je in een studiezaal zit. Achter glas liggen formulieren met taaloefeningen en tekeningen. Op één tekening beeldt Wang een ‘lelijk’ gebouw uit Nieuw West af op omdat het haar deed denken aan de ‘lelijke’ architectuur in het China van haar jeugd.

Gewoon?
Evelyn Taocheng Wang werd in 1981 in Chengdu in China geboren. Ze volgde haar kunstopleiding in Nanking en aan de Städelschule in Frankfurt. Tussen 2012 en 2014 was zij resident bij De Ateliers in Amsterdam. In haar werk koppelt Wang een klassiek traditionele Chinese stijl aan een conceptuele invalshoek. Ze bedient zich van diverse disciplines – tekeningen, installaties, video’s en performances – om een narratief te creëren waarin ze persoonlijke ervaringen spiegelt aan collectieve herinneringen, mythes en (kunst)geschiedenis. Haar werk was al te zien bij Galerie Fons Welters in Amsterdam, SMAK in Gent en het Frans Halsmuseum in Haarlem. Ze won meerdere kunstprijzen, zoals de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs (2016) en de Dolf Henkes Prijs (2019).

De ABN Amro Kunstprijs omvat behalve een geldbedrag van 10.000 euro, een solotentoonstelling in de Hermitage en ook een expositie bij Circle.ART, de projectruimte van de ABN Amro kunstcollectie op de Zuidas. Het idee van het aannemen van een (online) vrouwelijke identiteit werkt Wang daar uit in de presentatie Photosyntesis. Ze toont hier foto’s van zichzelf in kleding van haar favoriete modeontwerper Agnes B. In de begeleidende tekst wordt gerept van ‘glamouruitstraling’ van fashion shoots maar mij valt op hoe ‘gewoon’ Evelyn poseert. Gewoon met de stofzuiger, zittend op de fiets, gewoon aan tafel, voor een auto, in een wachtruimte. Ze lijkt iemand te (willen) zijn die ‘gewoon’ opgaat in het dagelijks leven maar dat door haar afkomst niet is.

Dat alledaagse zit ook in Wangs lieve tekening Autumn Walk, die ze baseerde op een foto waarop Hillary Clinton tijdens een wandeling met een voorbijganger poseert. Je voelt dat de kunstenaar Clinton dit aardige moment gunt zo kort na de turbulente tijd van de verkiezingen die ze verloor. Clinton lijkt hier even in het ‘gewone’ leven te zijn opgenomen na die roerige tijd, maar haar situatie is allesbehalve gewoon.

De jas die Clinton draagt lijkt enigszins op een jas van Agnes B., de favoriete ontwerper van Wang. Op een paneel hangt een jas van Agnes B. als een sculptuur. Een jas beschermt en draagt de identiteit van de drager uit. De liefde voor Agnes B. als hoeder van identiteit is het thema in haar werk Spreading Elegance dat nu in het Stedelijk Museum Amsterdam te zien is, als onderdeel van In the Presence of Absence: Voorstellen voor de museumcollectie. Voor Spreading Elegance bood Evelyn Taocheng Wang op Facebook kleding aan van Agnes B. en vroeg zij de ontvangers in handgeschreven brieven te verwoorden wat elegantie voor hen betekent. Het leidde tot persoonlijke ontboezemingen en herinneringen. Een digitale oproep leverde ‘analoge’ reacties op. Waarmee Evelyn Taocheng Wang de langzaam verdwijnende traditie van de kalligrafie in ere houdt.

Het bloemblaadje, dat tijdens het ochtendkrieken was gevallen, pakkte ik op in de avondschemering is tot en met 31 januari te zien in de Hermitage in Amsterdam. Irma Boom ontwierp de catalogus met uitvouwbare pagina’s van de werken van Evelyn Taocheng Wang.

Photosyntesis t/m 31 januari bij Circle.ART, de projectruimte van de ABN AMRO-kunstcollectie op de Zuidas, Gustav Mahlerplein 1 B, Amsterdam.

De installatie Spreading Elegance maakt deel uit van de tentoonstelling In the Presence of Absence: Voorstellen voor de museumcollectie, t/m 31 januari 2021 in het Stedelijk Museum Amsterdam.

Enkele werken van Evelyn Taocheng Wang zijn opgenomen in de expositie Beating Around the Bush: Scenes From the Anthropocene, t/m 3 januari 2021 in het Bonnefanten in Maastricht.