Licht in donkere tijden
Mijn ogen schoten over de werken als ballen in een flipperkast, zoveel aanstekelijke energie spat er van de schilderdoeken van de Brits-Japanse kunstenaar Peter McDonald. De expositie Weightless is tot en met 26 januari te zien bij Galerie Mieke van Schaik in hartje Den Bosch.
Wie de galerieruimte van Mieke van Schaik betreedt, loopt meteen tegen ‘Kiss’ (2016) aan van Peter McDonald (1973). In twee elkaar gedeeltelijk overlappende kleurvlakken – een blauwe en een roze – herken je pas op enige afstand twee gezichten. Op de plek waar de monden elkaar ontmoeten heeft McDonald een uitsparing aangebracht waar heel klein een rood pilvormig vlakje gloeit, denkelijk een tongetje, wat het doek – van 200 bij 140 centimeter – iets humoristisch geeft, maar ook iets obsceens. Het zijn die details aan de hand waarvan Peter McDonald zijn verhalen op grote en kleine doeken vertelt.
Van grot tot gootsteen
In ‘Going Deep’ (200 x 163 cm) zie je de doorsnede van een grot waar gangetjes door lopen. In één van die gangetjes loopt een piepklein figuurtje, met een vlammend fakkeltje in de hand en verderop nog één. Ze zullen elkaar ontmoeten, anders hadden wij niet bestaan. De ontmoeting – terloops of vurig gewenst – loopt als een rode draad door het werk van McDonald die mensen het liefst afbeeldt in herkenbare situaties. Wachtend op de bus. Nippend aan een drankje. Dansend. Zoenend. Werkend aan de oplossing voor een verstopte gootsteen. ‘Mensen’ kun je zijn figuren nauwelijks noemen. In een animatie-achtige ‘naïeve’ stijl beeldt McDonald figuurtjes af met als hoofd een ballon, een komma of een bubbel, zijn werk gaat over connecties. Diepte brengt McDonald nauwelijks aan in zijn doeken, hoogte wel: hij stapelt objecten op elkaar in een ruimte. De invloed van Chinese en Japanse kunst, noemt hij het zelf.
Het meest memorabel vond ik een aantal kleine doeken waarmee McDonald een speelse ode brengt aan Matisse, Yves Klein en Lucio Fontana. In de pastiches zijn de kunstenaars aan het werk in hun atelier, met hoofdjes in de vorm van een schilderspalet. ‘Lucio Fontana’ houdt een miniscuul mes in de hand waarmee hij zonet een scheur(tje) in een geel doek heeft aangebracht. ‘Yves Klein’ wordt omringd door in blauwe verf gedoopte vrouwenfiguurtjes. En ‘Matisse’ is, gekluisterd aan bed en rolstoel, bezig zijn kunst een nieuwe richting te geven, ook in tijden van crisis op weg naar het licht.
Peter McDonald – Weightless is tot en met 26 januari 2020 te zien bij Galerie Mieke van Schaik, Burgemeester Loeffplein 70H in Den Bosch.
Behalve de schilderijen van McDonald zijn er ook keramische werken te zien van Kenichi Ogawa.
