Kidd & The City / Panorama Mesdag
Het Panorama Mesdag bezocht ik voor het eerst toen ik in het laatste jaar van de middelbare school zat. Ik deed mee aan een uitwisseling met scholieren uit Italië en heb met hen in twee weken alle Nederlandse attracties gezien. Eén keer gezien, daarna niet meer, vond ik twintig jaar geleden.
Sinds anderhalf jaar bezoek ik Panorama Mesdag weer met enige regelmaat. Om een blik te werpen op dat fascinerende doek, maar vooral om naar de tijdelijke tentoonstellingen te kijken. Het museum vraagt kunstenaars zich te laten inspireren door het werk van Mesdag. Dit resulteerde eerder in het Panorama Continuum, een installatie van Zeger Reyers en Pietertje van Splunter, en Chansons Grises van ontwerper Peter George d’Angelino Tap.
Dit keer is het de beurt aan Jeremy Kidd, een van oorsprong Britse kunstenaar, nu wonend in de Verenigde Staten. In vier zalen, met elk een eigen thema, wordt zijn werk getoond: introductie, stadsgezicht, natuurlijk landschap en Kidd & Mesdag. In deze laatste zaal laat Kidd zijn versie van het Panorama vanaf het Seinpostduin in Scheveningen zien.
Het werk van Kidd bestaat uit gemanipuleerde foto’s. In eerste instantie lijkt het een makkelijk kunstje, maar de beelden intrigeren volop. De foto’s kenmerken zich door hun ongebruikelijke formaat, aansprekende kleuren en ontelbare details.
De kunstenaar gaat op pad in steden en fotografeert met zijn iPhone interessante plekken. Deze schetsen gebruikt hij om locaties te kiezen voor zijn uiteindelijke werk. Hij stelt zijn apparatuur op en fotografeert in 360 graden dat wat om hem heen gebeurt. Dag en nacht, soms dagen achter elkaar. In Photoshop maakt hij van al deze beelden een nieuw beeld. Waarin uren in een beeld samenkomen, regen en zon, mooi en lelijk.
Het levert, niet altijd overigens, foto’s op die bijna driedimensionaal zijn, waar volop beweging in zit en die steeds opnieuw bekeken moeten worden. In de begeleidende video vertelt Kidd dat hij de kijker een filmische ervaring wil geven in een stilstaand beeld. En die ervaring heb ik inderdaad. Het werk dat die ervaring het best laat zien is mijn favoriete werk Taikoo Island East II.
Ondanks dat ik met veel plezier en herkenning keek naar het speciaal voor deze expositie gemaakte werk Scheveningen Mesdag I sprak mij dit het minst aan. Dat komt wellicht door het materiaal waarop dit werk gedrukt is, en dat afwijkend is van de andere werken, of door het formaat van het werk, het beslaat vrijwel een gehele wand. Wel interessant aan deze versie van het panorama is het contrast met het origineel. En dan doel ik op de bebouwing en verandering in aanzicht van het kustgebied.
Teleurgesteld dat er niet nog meer is verlaat ik de laatste zaal. Ik heb veel sympathie voor het museum dat op deze manier de maker en kijker uitdaagt het werk van Mesdag ook in ander daglicht te bekijken en dergelijke hedendaagse kunst durft te tonen tegenover werk uit de negentiende eeuw. Chapeau!