Wandelen met Remy Neumann
Remy Neumann (Geleen,1988) is door Galerie Mieke van Schaijk in ‘s-Hertogenbosch geselecteerd voor het anderhalf jaar durende talentontwikkelingstraject Jump! voor jonge kunstenaars in Brabant. Vier Brabantse galeries: Galerie Mieke van Schaijk, Jan van Hoof Galerie in s’-Hertogenbosch, Luycks Gallery in Tilburg en Galerie Nasty Alice in Eindhoven hebben de kunstenaars uitgekozen en werken in dit project samen. Deze tweede editie van Jump! ging van start met een expositie bij Kunstpodium-T (t/m 29 januari) in Tilburg.
Mijn avondwandeling met Remy start bij de Microgalerie van kunstenaarsinitiatief Nova Zembla in ‘s-Hertogenbosch, waar hij samen met Marthe Zink exposeert t/m 19 februari.
Remy is in 2012 afgestudeerd aan de St-Joost Academie in Den Bosch. Na twee jaar werken en wonen in Antwerpen, heeft hij hier weer een atelier. In het talentenprogramma Jump! wordt hij gecoacht door Galerie Mieke van Schaijk. Het project wordt mogelijk gemaakt door de provincie Noord-Brabant.
We praten over een aantal tentoonstellingen die er te zien zijn in ’s-Hertogenbosch en over zijn schilderen.
In Nova Zembla’s Microgalerie is van Remy een schilderij te zien met de titel ‘Goat’. Het werk gaat een relatie aan met het ruimtelijke werk van Marthe Zink (1990) dat er naast te zien is. Marthe’s absurdistische werk speelt zich af in een blauwe wereld waar mensen een relatie aangaan met dingen die uit hun context zijn gehaald. Het rode vlak waar Remy’s schilderij ‘Goat’ op rust verspreid zich in het donker van de avond door het licht dat erop schijnt. Remy vertelt over zijn fascinatie die hij deelt met Marthe voor het absurde, drama en humor.
We lopen al pratend verder in de donkere winderige natte avond van de stad. Remy wilde de gekste stillevens die hij maar kon verzinnen maken. Hij vertelt over sculpturen van gehakt, en het zoeken naar onderwerpen op internet. Totdat hij ontdekt dat de laptop zelf veel interessanter is. Het ding neemt plek in als object, het heeft grond en een achtervlak, het kadert een plek in. Het is een portaal naar een virtuele ruimte. “Als ik mijn laptop open sla, dan ligt de hele wereld aan mijn voeten door internet”
In het gat dat in het paneel is gezaagd, rust een kauwgommetje. Door middel van dat gat onderzoekt Remy de spanning tussen het platte vlak als illusie naar een andere wereld dat doorbroken wordt en het schilderij daarmee tot object maakt. De kauwgom ziet hij als een sculptuur; een restvorm van een eerste fase van vertering. De kauwgom is een banaal ding dat betekenis krijgt in een nieuwe context. Hij kijkt graag naar banale dingen; ze hebben een essentiële waarde dat iets zegt over het leven. Het gaat over transformatie; het anders kijken naar banale onderwerpen gekoppeld aan grote thema’s waar nieuw leven en dood samen komen.
We lopen richting de Willem Twee Fabriek, waar ik laatst de tentoonstelling ‘Killing Time’ van Joep van Lieshout heb gezien (nog te zien t/m 17 februari).
Remy zag de tentoonstelling van Jeroen Bosch en Jan Sluyters in het Noord-Brabants Museum en dat maakte indruk op hem. “Interessant om de navolgers van Bosch te zien; hoe radicaal Bosch was in bepaalde details zoals een piercing in een been van één van de figuren. Dat werd niet meegenomen in de kopieën” Jan Sluijters blijkt één van de favoriete schilders van Remy te zijn. In de vaste collectie van het Noord-Brabants Museum hangt een stilleven met een witte kan dat hij geleend heeft voor een zijn eigen werk ‘Disco stillife / The Last Dance’.
“Sluijters is een virtuoze schilder die zich sterk liet beïnvloeden door de tijdgeest en alles kon schilderen, daardoor mist het soms urgentie. Maar door het stilleven met witte kan merk je dat hij écht iets wil vastleggen, meer hoeft dat ook niet te zijn op dat moment.”
Onze wandeling loopt ten einde, de paraplu heeft niet kunnen weerhouden dat ik nat geregend ben. We lopen door het station, roltrap naar beneden en ik neem nog even een foto van Remy bij de draak. Hij neemt me mee naar een gerestaureerde muur -onder een brug- vlakbij het beeld. Er waren scheuren in ontstaan die dichtgemaakt zijn waardoor de tekening van een draak zichtbaar wordt die de muur zelf heeft veroorzaakt. Voor zijn studie aan de academie begon Remy als graffiti-kunstenaar, en dit is toch wel een sterk staaltje van graffiti. En van een transformatie!
Jan Sluijters -De Wilde jaren is nog te zien t/m 7 april in het Noord-Brabants Museum. Uit de stal van Bosch t/m 10 maart. En als je er dan toch bent bekijk dan ook de tentoonstelling van Caren van Herwaarden en Léon Adriaans in dialoog t/m 30 juni.
Loop dan door naar het Design Museum voor de geweldige tentoonstelling van Jean Cocteau t/m 10 maart en snel nog ‘Binnenkijken bij Thijs Wolzak’ t/m 17 februari.
Killing Time van Atelier Van Lieshout bij Willem Twee kunstruimte t/m 17 februari.