This Art Fair 2015 / De handleiding
Alweer de 10e editie van Art in Redlight werd op 29 december geopend in de Beurs van Berlage, onder een nieuwe naam en met een nieuw uiterlijk: This Art Fair. Met ruim 100 kunstenaars en 18 galeries biedt de beurs een broodnodig podium aan de zelfstandige kunstenaar. Een overdonderend aantal en daarom een handleiding voor de beursganger.
Zelfstandige, onafhankelijke kunstenaars, een strenge jury, wel 100 stands en een locatie waar je u tegen zegt; het totaalplaatje schept nogal hoge verwachtingen. De opening verraadt een hoop over wie het in 2016 gaat maken. Allereerst cirkelen journalisten en interviewers rond de kunstenaar om hem of haar het hemd van het lijf te vragen. Hun werken worden al binnen een uur na de perspreview vergezeld van een rode sticker en tot slot wacht de zwevende koper geduldig totdat een foto genomen kan worden van het begeerde object zonder vervuild te worden van het kapsel of kekke montuur van een andere bezoeker.
Op basis van deze tekenen zul je zien dat 2016 (als dit al niet eerder het geval was) gedomineerd gaat worden door onder andere Sanne Maes (Stand 4), Chapman Brothers (S1), Rutger van der Tas (Stand 18), BIC-koningin Daphne ter Wee (Stand 26), Airco Caravan (Stand 27), Annemarie Vink (Stand 51) en Projectspace Zoete-Broodjes (G9). Met als onweerstaanbare outsider Jordy Koevoets (Stand 39/40). Een gemêleerde mix van oud en jong, gevestigd en nieuw, klassiek en anarchistisch. De aandacht voor deze kunstenaars is terecht.
Met een beurs als deze is het vooral interessant om te zien wat de kunstenaars doen. De werken, de presentatie, de prijzen en de interviews; ga er als kunstenaar maar aan staan. De galeries hebben hun zaakjes op orde: een whitecube, een zeer enthousiasmerende galeriehouder, een clubje geïnteresseerden met (semi) bekende Nederlanders, gladde boekjes en een uitleg over het kunstwerk dat vaak nog uitvoeriger is dan menig collegeboek. En vaak met, ook al is het niet bon ton om te zeggen, goed verkopende, lekkere kunst. Glanzende C-print foto’s (want monumentaal), flitsende proxy (want lekker gek) en minimal of abstracte schilderijen (want bijdragend aan het intellect van de koper en de status van de galerie) die een homeopathisch residu bevatten van goed verkopende hotshots als Navid Nuur en de in 2012 overleden Mike Kelley.
Als frequente beursbezoeker ga je voor de krenten in de pap; kunstenaars die opvallen en die niet te veel leunen op hun voorgangers of collega’s. En dit was moeilijker dan gedacht, wat toch teleurstellend was. Door middel van een artistieke Wie is Het te spelen in mijn binnenkamer, wordt het kaf van het koren gescheiden. Duistere portretten a la Marlene Dumas? Minimal kunstwerken die zo uit de jaren 70/80 rollen? Kunstwerken die het vooral van een (middelmatig) concept moeten hebben? Abstract en te inwisselbaar? Verbonden aan Jegens en Tevens? (niet onbelangrijk). Allemaal weggeklapt.
En na deze checklist hou je zo’n 20 kunstenaars over. Je vraagt nog aan een paar kunstenaars in de zalen wat zij mooi vinden, welke aanraders zijn en baant je door de zalen. Wat ontzettend prettig is dat door de aanwezigheid van de kunstenaar de beurs meer het open karakter van een academische expo krijgt, met name in de Graanbeurszaal waar de organisatie ruimte lijkt te hebben gemaakt voor de grensoverschrijdende, multimediale en lastig te plaatsen kunstenaars; een artistieke speeltuin met rubberen tegels.
Leuk om te zien dat er ook kunstwerken te zien zijn die in Art The Hague 2015 al opvielen. De wonderlijke wezens van Mette Sterre (performance) en de gigantische, blauw getinte arbeider van Mathieu Klomp (S9) die in Art The Hague nog indrukwekkender was met zijn Muur van de Waarheid.
Bij die 20 kunstenaars valt het een en ander op. De comeback van het ambacht – dat wil zeggen de aandacht voor de techniek of een combinatie van technieken – dendert door. Hiernaast zijn religie en politiek weer hete thema’s, wat gezien de gebeurtenissen in het afgelopen jaar niet vreemd is. De troost van een Mariabeeld of de ironie van het Puttertje met Wilders haar zijn te vinden op de beursvloer. Tot slot heb je nog de kunstenaars die zeker niet van plan waren ‘zich lekker in de kunstmarkt te nestelen’; de zoute broodjes. Hieronder volgt een (korte) impressie per thema:
Comeback van het ambacht
Religie en Politiek
De Zoute Broodjes
This Art Fair is nog tot en met 3 januari te zien in Beurs van Berlage, Amsterdam. Voor meer informatie klik hier