There’s a new gallery in Billytown!

Een piepklein bordje en witte letters verzekeren mij ervan dat ik op het goede adres ben; Binckhorstlaan 161. Na een labyrint van paadjes kom je op een groot terrein aan de Laak met vuurpit, bijzondere banken op het terras, bootjes in het water en, hoe handig, de bouwmarkt om de hoek. Want er is weer veel geklust in het pand dat nu de boekenwinkel, ateliers, projectruimte “The Kitchen” en galerie Billytown huisvest. 

photo by jhoeko

In gesprek met Marius Lut, Robbin Heyker en Iede Reckman onderzoeken we de brutale move van het kunstenaarsinitiatief dat alweer 10 jaar bestaat. Het pand is groot en een handvol kunstenaars van het 12 koppen tellende initiatief is druk bezig om de grote opening op zaterdag 16 mei mogelijk te maken. Elke Billytowner levert enkele werken aan voor de eerste groepstentoonstelling van de galerie; er moet wel verkocht worden. Een onwennig idee, maar essentieel in het grote galeriespel.

Waarom dit besluit? Vier jaar geleden bedachten Marius, Robbin en Iede het idee van een Agency, een bemiddelingsorgaan in de verkoop van werken van de aan het initiatief verbonden kunstenaars. Toen duidelijk werd dat zij (zie artikel J&T van Esther Didden) uit het vorige pand moesten en dit pand konden betrekken, wilden zij het idee van een Agency echt gaan uitvoeren. Zij kregen een Pro Deo-subsidie toegewezen van Stroom en voerden gesprekken met Liesbeth Bik en Juliette Jongma. Toen de heren van Billytown hen rondleidden in het nieuwe pand en hun plan uitrolden, adviseerde Jongma – zelf galeriehouder –  om gewoon zelf een galerie te beginnen. Een plan dat eenvoudiger was dan de Agency en, met voortschrijdend inzicht, eigenlijk zo ontzettend voor de hand lag.

photo by jhoeko

Een bijzondere periode brak aan; bedrijfsgoeroes, kunstverzamelaars en galerie eigenaren kwamen langs om van de heren galeriehouders te maken. Stroom Den Haag speelde een zeer belangrijke rol in het helpen opzetten van dit sympathieke initiatief. Soms leidde dat ook tot onverwachte gebeurtenissen die ongetwijfeld smeuïge verhalen zullen opleveren tijdens een afterparty of in de wandelgangen.

Maar wat levert nu op voor het initiatief, behalve keiharde pegels? Het is een nieuwe vorm om een andere impuls aan het initiatief te geven. In de loop der jaren zoekt het collectief steeds naar manieren om zichzelf opnieuw uit te vinden. “Wij hopen ook hiermee een blauwdruk te vormen voor andere kunstenaarsinitiatieven”, stelt Marius. Maar tegelijkertijd is het ook een impuls om het kunstenaarsinitiatief financieel gezonder te maken en hiermee weer de impulsieve creativiteit te krijgen die Billytown al zo lang kenmerkt. Met subsidieaanvragen moeten ideeën bijna tot in den treuren al uitgedacht worden en slaat het misschien ook een beetje dood. Met meer financiële vrijheid kunnen we hopelijk “weer even lekker Billytown doen”, of te wel brutaal, esthetisch, vernieuwend en altijd kijkend naar de interactie met de ruimte.

photo by jhoeko

Met een bookstore, de galerie, ateliers, uitwisselingen en de kleine projectruimte The Kitchen –  waarin elke Billytown kunstenaar een maand de keuken krijgt om een gastkunstenaar uit te nodigen voor het presenteren van werk in een meer ‘grillige’ projectruimte en lekker kan gegeten worden – wordt het druk genoeg. Voor de eerste tentoonstelling die zaterdag 15 mei opent, is gastcurator Joost Nieuwenburg van Walden Affairs aangetrokken. Voor in de nabije toekomst wordt gekeken naar een galeriehouder die welwillend staat tegenover Billytown, maar zakelijk is en ook keihard kan zijn. Ook dat wordt een interessant middel om het collectief weer op scherp te zetten.

photo by jhoeko

Een PR-man lijken ze voorlopig niet nodig hebben; door de goodwill die ze kweken, het benutten van social media en een groeiende schare trouwe Billytown bezoekers, wordt het aanstaande zaterdag een heel druk bezocht evenement. “Als ik de getallen mag geloven, ontploft het hier zaterdag” zegt Robbin met twinkeloogjes.

De vormgeving voor de artist-run-gallery mocht ook zeker ambitieus; Julian Sirre, een van de vormgevers waarmee Billytown sinds het vorige pand ook vaker mee in zee ging, kreeg het verzoek om zijn beste poster ooit te maken. Heel grafisch, met primaire kleuren en geometrische vormen; het deed me denken aan de beeldtaal van de Suprematisten en de bluf van frontman Kazimir Malevich die een neusje had voor publiciteit en eigenwijze projecten, maar ook een betere wereld wilde tonen.

Julian Sirre

Het begin van het interview ving aan met het parodiëren van Het Grote Galerie Spel, maar eindigt met een solide plan, flinke dosis lef en een hoge hoed vol eigenzinnige verrassingen voor artistiek Den Haag in 2015. Billytown heeft er veel zin in. Let the games begin!