OneNestStand#20 Could Be

Tevens werd een vreemd zoemend geluid gehoord waar kolonel Creemers zelf niets over kon zeggen omdat zijn oren niet zo best meer werken (beroepsdoofheid) voor bepaalde frequenties… uit Brunasum NL 1975

Beroepsdoofheid of zoals dat ik dat ken: beroepsblindheid. Door de functie die je bekleedt niet meer open kunnen waarnemen, dat wil zeggen zonder theorieën op te lepelen of een waardeoordeel te vormen. Blasé worden ligt vervaarlijk om de hoek, zeker wanneer de uitnodigingen waarin de “kunstenaar een dialoog met zijn subject en het publiek aangaat” je om de oren vliegen. (Voor de lezers: van deze teksten krimp ik ineen en smoor mijn tranen in een snuggie gemaakt van vilt, vet en goud)

Max de Waard. Een mystieke sfeer wordt opgeroepen door stamgeluiden uit het led scherm te laten schallen. Een koelbox met een fontein erin, een werk met gekraste woorden en een fel groen scherm waarop digitale foutmeldingen als 'psalmen over het scherm rollen, roepen het beeld op van een do-it-yourself altaar voor onderweg.

Tobias Lengkeek. Schilderijen van verschillend formaat op canvas verspreid door de ruimte. Zwarte rasters (zwart geschilderd hout) waaraan sommige werken hangen of tegen geplaatst zijn, vormen een context of sfeer rondom het werk, zoals de kilheid van een tralies of de intimiteit van een kamerscherm.

Alhoewel het moeilijk is voor een recensent met kunsthistorische bagage om ‘gewoon te kijken’, is dit net zo moeilijk voor de bezoeker van een opening. Een treffende schets was tijdens mijn bezoek aan Could Be toen een medewerker aan mij vroeg : “Mag ik iets vragen… Moet jij toevallig iets schrijven?” Toen ik dit bevestigde zei hij goedlachs: “Niemand kijkt ooit naar de werken bij een opening, daarom viel het me op”. Beroepsblindheid komt blijkbaar in vele soort en maten voor.

Yulia Kharlamova. Contrasterende materialen met een hypnotiserend licht- en lijnenspel. Intiem, klinisch, intrigerend met een vleugje bizar

Helena Frijns. Door de ruimte heen geplaatste plexiglas werken met filmische teksten erop, zoals "No. Don't turn the projector off. No, no. It gets black and we dissapear". Deed me denken aan de t-shirts en billboards van Jenny Holzer. Zou het graag willen zien in de openbare ruimte

Niet alleen aan de recenserende en ontvangende kant komt beroepsblindheid voor, maar ook aan de uitvoerende kant, zeker wanneer kunstenaars gevraagd wordt om te reageren op een thema van een eerdere tentoonstelling. “Could be is een One Nest Stand naar aanleiding van de tentoonstelling The Damagomi Project van Floris Schönfeld. Voor Could be laten studenten van de KABK hun licht schijnen op de relevantie en noodzaak van fictie en geloof.”

Robin van der Heijden. Ufo's boven Nederland en België geprojecteerd, voorzien van citaat zoals bovenaan dit artikel genoteerd. Van der Heijden hanteert minimale middelen die neigen naar Land Art om niet zozeer het landschap, maar ufo's (bestaan ze nu of niet?) in beeld te brengen.

Lois Richard. Foto's die herinneringen en sferen en weergeven. Een diaprojector versterkt de nostalgie, maar tegelijkertijd wordt een registratie van deze geprojecteerde diaserie ook op een kleine tv getoond waardoor kunstmatigheid wordt versterkt. Feit en fictie bijten elkaar.

Relevantie en noodzaak zijn nogal grote termen om in een tentoonstelling van 4 uur te lijf te gaan en visueel aantrekkelijk te maken. Toen ik verschillende werken van de kunstenaars in Nest bekeek, bekroop mij het idee dat zij het gewichtige thema met een dusdanige openheid betraden – sommigen in vorm en concept, anderen in context of sfeer – waardoor de schellen van mijn beroepsblindheid ook even weg vielen. Ik hoorde voor een goede 30 minuten het zoemend geluid waar “kolonel Creemers zelf allang niets meer over kon zeggen”. Ik was een half uur even niet een mol…. en dat voelde lekker.

Bauwien Ubbens. Een installatie waarin plafonds van oude kathedralen worden getoond; verschillende ribgewelven schietenvoorbij, en het tempo wordt opgevoerd of vertraagd. Installatie waardoor ik fysiek uit balans raakte, omdat het speelt met perspectief (je kijkt naar voren in plaats naar boven) en met hoeveel frames,en op welke snelheid, je deze kunt verwerken. Video: Bauwien Ubbens

Deelnemers: Jero Cornevin, Helena Frijns, Robin van der Heijden, Yulia Kharlamova, Tobias Lengkeek, Li Ma, Rosemary Niehaus, Lois Richard, Bauwien Ubbens en Max de Waard